بررسي داستان رستم و سهراب با رويكرد اخلاق ارسطويي

The Story of Rostam and Sohrab: An Analysis Based on Aristotelian Ethics

هدف این نوشتار،بررسی داستان رستم وسهراب با توجه به فضایل اخلاقی در اندیشه ارسطو است. فضیلت از نگاه ارسطو،ملكه اخلاقی ستوده‌ای است كه میان دو حد افراط وتفریط جای دارد؛شجاعت،صداقت،بزرگ‌منشی،درستكاری در شمار این فضایلند. دراین مقاله،پس از نگاهی كوتاه به رویكرداخلاقی ارسطو در زمینه فضایل اخلاقی،این فضایل در داستان رستم وسهراب،بررسی شده‌اند. تحلیل داستان رستم وسهراب از این نظر،نشان دهنده تناظری قابل اعتنامیان صفات اخلاقی و رفتاری شخصیت‌های داستان با فضایل اخلاقی ارسطویی است و علاوه بر این،مؤید اهمیت اصول اخلاقی در شاهنامهومنش پهلوانان ایرانیـ حتی با توجه به رویكردهای مهم فلسفی در این زمینه ـاست؛چنانكه رفتار شخصیتی مانندسهراب،انطباقی قابل توجه بافضایل اخلاقی ارسطویی دارد.

The aim of present article is to study the story of Rostam and Sohrab based on moral virtues in the thoughts of Aristotle. According to Aristotle, virtue is a praiseworthy ethical habit between excess and negligence. Some of these virtues are courage, honesty, nobility and hauteur. In the present article, after a cursory examination of the Aristotelian approach to moral virtues, they are studied in the story of Rostam and Sohrab. The analysis of the story shows that there is a considerable correspondence between virtues and moral conducts of the characters of the story and Aristotelian virtues. It also shows that moral codes have an important function in Shāhnāmeh and the behaviors of Iranian heroes. The moral behaviors of Sohrab, considerably correspond to Aristotelian virtues.