مقايسه كيفيت زندگي بزرگ‌سالان دچار لكنت با افراد بدون‌لكنت با تأكيد بر شدت لكنت

Research Paper: Comparison the Quality of Life Among Adults With and Without Stuttering: An Emphasis on the Severity of Stuttering

هدف نتایج مطالعات و تجارب افراد مبتلا به لكنت نشان داده است كه لكنت می‌تواند مشكلات روانی‌اجتماعی را به‌وجود آورد كه به‌طورمنفی بر كیفیت زندگی تأثیر می‌گذارد. آزمون OASES-A یك آزمون جامع روان‌شناختی مبتنی‌بر چهار شاخصه عمده است و در شاخصه چهارم این آزمون روی دلالت بر كیفیت زندگی افراد تأكید شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه كیفیت زندگی در افراد دچار لكنت با افراد بدون‌لكنت و بررسی همبستگی شدت لكنت با هریك از مؤلفه‌های آزمون OASES-A در افراد مبتلا به لكنت بود. روش بررسی مطالعه مقطعی توصیفی‌تحلیلی حاضر روی 56 فرد بزرگ‌سال دچار لكنت و 56 فرد بزرگ‌سال فاقد لكنت انجام شد كه براساس سن، جنس، میزان تحصیلات و شغل با گروه هدف همتاسازی شده بودند. در این مطالعه نمونه‌گیری به‌صورت نمونه‌گیری طبقه‌ای‌تصادفی انجام گرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها آزمون تعیین شدت لكنت SSI-3 در موقعیت گفتاری خواندن شفاهی متن دویست‌كلمه‌ای (448هجایی) و برای بررسی كیفیت زندگی از آزمون ارزیابی جامع تجربه فرد از لكنت بزرگ‌سال به‌كاررفت. افزون‌براین از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین‌های كیفیت زندگی و سن و از آزمون كای اسكوئر به‌منظور مقایسه میانگین‌های جنسیت و سطح تحصیلات و شغل دو گروه دچار لكنت و بدون‌لكنت و از آزمون‌های لون و ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط كیفیت زندگی با شدت لكنت استفاده شد. داده‌ها به كمك نسخه شانزدهم نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها نتایج نشان داد كه میانگین نمرات كیفیت زندگی افراد دچار لكنت در مقایسه با افراد بدون‌لكنت بیشتر و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (001/0>P). همچنین همبستگی معنی‌داری بین شدت لكنت با كیفیت زندگی یافت شد (001/0>P). علاوه‌براین از لحاظ سن (68/0 نتیجه‌گیری براساس شاخصه‌های آزمون ارزیابی جامع تجربه فرد از لكنت افراد دچار لكنت سطح كیفیت زندگی پایین‌تری داشتند. بررسی توزیع امتیازهای كیفیت زندگی بیماران دچار لكنت در شدت‌های مختلف آن نشان داد كیفیت زندگی افراد مبتلا به لكنت در مراحل خفیف و متوسط بهتر از مراحل شدید و خیلی شدید بود. به‌علاوه نتایج تحقیق نشان داد متغیرهای سن، جنس، میزان تحصیلات و شغل عوامل مؤثری بر كیفیت زندگی بود. بنابراین در فرایند ارزیابی و درمان لكنت بزرگ‌سال شایسته است ضمن توجه به جنبه‌های روانی گفتار، در زمینه‌های روان‌شناختی تغییرات مثبت ایجاد شود و برای برقراری تعاملات ارتباطی روزمره بهتر و ارتقای كیفیت زندگی افراد نگرش آنان نیز مدنظر قرار گیرد.

Objective Stuttering can negatively impact the quality of life and cause psychosocial problems for individuals who stutter. The Overall Assessment of the Speaker’s Experience of Stuttering for Adults (OASES-A) is a comprehensive psychological test containing four components in which the fourth one focuses on the quality of life. The main purpose of this study is to examine the quality of life in individuals with and without stuttering, as well as the relationship (correlation) between stuttering severity and each component of OASES-A test in people who stutter. Materials & Methods Fifty-six adults with stuttering and 56 adults without stuttering participated in this cross-sectional study, and they were matched on age, sex, educational level, and vocation. The stratified random sampling method was used for the survey. The Stuttering Severity Instrument was used to evaluate the severity of stuttering through the oral reading of a 200-word (448-syllabic) text. Similarly, the quality of life was determined by the overall assessment of the speaker’s experience of stuttering. Afterward, independent t-test, Chi-square test, correlation test, Levene’s test, and Spearman’s correlation coefficient were employed to analyze the relationship between quality of life and the components of the OASES test. The data analysis was performed with SPPS version 16. Results Our results showed that the mean quality of life score of people who stutter was higher than that of non-stuttering people, and this difference was statistically significant (P<0.001). We also found a significant correlation between stuttering severity and the quality of life (P<0.001). In addition, there was no statistically significant difference between the two groups in terms of age (P>0.68), gender (P>0.9), education level (P>0.65), and vocation (occupation) (P>0.92).  Conclusion Based on the OASES-A characteristics, people who stutter had a lower level of quality of life. It was also found that the quality of life of people with mild and moderate stages of stuttering was better than the people at severe and very severe stages. In addition, age, gender, education, and vocation were found to affect the quality of life. Therefore, it is important to make positive changes in the psychological aspect of the assessment and treatment processes of adults with stuttering. In addition, attitude should be considered for better interactions in daily communications and to improve the quality of life.