پيش بيني اثر تغيير اقليم بر عامل فرسايندگي باران در سواحل جنوبي خزر

اقليم سيستم پيچيده اي است كه عمدتا به دليل افزايش گازهاي گلخانه اي در حال تغيير است و گرمايش جهاني منجر به تشديد تغييرات عوامل اقليمي از جمله مقدار بارش و شدت وقايع حدي بارش مي شود. در اثر تغيير اقليم در آينده انتظار تغيير در ميزان و حجم فرسايش خاك وجود دارد كه مهمترين عامل اثر افزايش قدرت فرسايندگي باران مي باشد. هدف از اين تحقيق تعيين اثر تغيير اقليم بر عامل فرسايندگي باران است. به اين منظور از خروجي هاي مدل اقليمي HadCM3 تحت سناريوي انتشار A1B استفاده شد و ريزمقياس سازي با مدل LARS-WG انجام گرفت. سپس با هدف پايش تغييرات عامل فرسايندگي در شمال ايران، عامل فرسايندگي در سه دوره 2030-2011، 2065-2045 و 2099-2080 شبيه سازي شد. نتايج شبيه سازي ها نشان داد كه عامل فرسايندگي باران در ايستگاه هاي سنگده، بابل، كوركورسر، انزلي، بهشهر و گرگان در دوره 2030-2011 افزايش خواهد يافت و در ايستگاه هاي بابلسر، هشتپر، رشت و در دوره هاي 2065- 2045 و 2099-2080 كاهش مي يابد. بيشترين تغييرات عامل فرسايندگي باران در دوره هاي آتي مورد بررسي در دوره 2030-2011 و كمترين تغييرات آن مربوط به دوره 2099-2080 محاسبه شد. همچنين، بيشترين ميزان عامل فرسايندگي باران شبيه سازي شده، 42.6 مگاژول ميلي متر بر هكتار ساعت در ايستگاه هشتپر و مربوط به دوره 2030-2011 به دست آمد. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه عامل فرسايندگي در طول قرن اخير در منطقه شمال كشور در اكثر نقاط افزايشي خواهد بود.