مقايسه ي دو روش درماني اتوگرفت لترال كورتكس راموس منديبل و آلوپلاست مش تيتانيومي در بازسازي شكستگي هاي كف حفره چشم

Autogenous Ramus Graft versus Alloplastic Titanium Mesh in Orbital Floor Reconstruction

زمينه و هدف: بازسازي شكستگي هاي حفره چشم يكي از پر چالش ترين مراحل درمان آسيب هاي صورت مي باشد. توافق عمومي بر انتخاب نوع ماده ي بازسازي كننده وجود ندارد. در اين مطالعه كه از نوع كارآزمايي باليني بوده، نتايج كوتاه مدت درماني اتوگرفت لترال كورتكس راموس منديبل و آلوپلاست مش تيتانيومي بررسي شد. روش بررسي: اين مطالعه مورد شاهدي 22 بيمار با شكستگي كف حفره چشم در دو گروه به صورت تصادفي وارد مطالعه شدند. بيماران گروه اول بوسيله اتوگرفت از لترال كورتكس راموس و بيماران گروه دوم بوسيله آلوپلاست مش تيتانيومي تحت درمان قرار گرفتند. بيماران به مدت 6 ماه پيگيري شده و از نظر انوفتالموس، ورتيكال ديستوپيا، ديپلوپيا، پاراستزي گونه و احتمال عفونت ارزيابي شدند يافته‌ها: تفاوت معناداري بين دو گروه مشاهده نشد(P = 0.66). اتوگرفت از راموس منديبل و آلوپلاست مش تيتانيومي مي توانند بدون توجه به اندازه ي شكستگي و ميزان آسيب ايجاد شده بكار روند. نتيجه‌گيري: هر دو روش مذكور قابل اعتماد و موفق مي باشند. مهمترين مزيت اتوگرفت راموس، دسترسي به مقدار مناسب استخوان، ولي موربيديتي ناحيه دهنده از معايبش است. سازگاري با بدن و عدم وجود موربيديتي ناحيه دهنده از فوايد و احتمال اكستروژن گرفت و هزينه بالاتر از معايب مش تيتانيومي مي باشد

Background and Objective: The management of orbital fractures is one of the most interesting areas in facial trauma. No consensus exists on the choice of implants which is used for orbital floor reconstruction. Here we present the short term results of the outcome of ramus autogenous graft versus alloplastic materials in a randomized prospective clinical trial. Methods and Methods: A total of 22 patients with orbital floor fracture were entered to our study in two groups, randomly. Patients of first group were treated by autograft of lateral cortex from mandibular ramus, and the patients of second group by titanium mesh as an alloplastic material. All patients were followed for six months and enophthalmos, diplopia, cheek paresthesia and infection rate were assessed. Results: There were no significant difference between two groups (P value = 0.66). Both mandibular ramus and alloplastic titanium mesh can be used in orbital floor reconstruction regardless of size of defect. Conclusion: Both mandibular ramus autograft and alloplastic titanium mesh are reliable and successful techniques to address the orbital floor fracture. Ramus region provides an appropriate volume of bone with vascularization, low extrusion rate and inert, but donor site morbidity and more time-consuming are disadvantages. Highly biocompatibility, minimal resorption potential, well-recognized osseointegration and contouring, no donor site morbidity and less time consuming are advantages of titanium mesh, but its disadvantages include the risk of graft extrusion or anticipated difficulty while insertion and removing the material if needed because of fibrous ingrowth and also additional cost requirement .