رابطه رهبري اخلاقي با انگيزه براي نوآوري و خلاقيت كاركنان

نتايج پژوهشهاي تحقيقاتي نشان ميدهد كه تعهد به ارزشهاي اخلاقي، مشخصه رهبران اثربخش مي باشد. اين رهبران از طريق عمل به اصول اخلاقي (رفتارهاي منصفانه، حمايت انساني و عاطفي، توجه به ارتباطات انساني) در برابر كاركنان خود، آنها را ترغيب به بهبود عملكرد و تمايل به نوآوري و خلاقيت مي كنند. اين مقاله با هدف بررسي رابطه بين رهبري اخلاقي با انگيزه براي نوآوري و خلاقيت در كار به مرحله اجرا درآمد. مقاله حاضر از نوع پژوهش هاي همبستگي است كه جامعه آماري آن از كاركنان چند شركت توليدي تشكيل شده است.از اين جامعه آماري 268 نفر براي شركت در پژوهش از طريق نمونه گيري با استفاده از روش كو كران تعيين و به صورت تصادفي انتخاب شده اند. ابزارهاي پژوهش شامل: اخلاقي ELQ، پرسشنامه 5 سوالي انگيزه براي نوآوري و پرسشنامه 9 سوالي خلاقيت در كار بودند. داده هاي حاصل از پرسشنامه همبستگي پيرسون، الگوسازي معادله ساختاري و تحليل رگرسيون ميانجي مورد تحليل قرار گرفتند. شواهد حاصل از تحليل داده ها نشان داد كه اخلاقي با انگيزه براي نوآوري و خلاقيت در محيط كار داراي رابطه مثبت است. نتايج حاصل از الگوسازي معادله ساختاري و تحليل رگرسيون ميانجي نيز نشان داد كه انگيزه براي نوآوري ميانجي كامل رابطه رهبري اخلاقي و خلاقيت در كار است. شواهد حاصل از اين تحقيق نشان داد كه ابتدا رهبري اخلاقي باعث تاثير برانگيزه در نوآوري مي شود و سپس انگيزه در نوآوري طي يك فرايند منجر به تقويت خلاقيت در محيط كار مي گردد.