بررسي كارايي سياست هاي مالي انبساطي در ايران: مقايسه تطبيقي الگوي VAR خطي و آستانه اي

اين مقاله در صدد پاسخ به اين سؤال است كه آيا سياست هاي مالي انبساطي به صورت افزايش مخارج دولت و كاهش ماليات بر رشد اقتصادي در ايران به صورت خطي تأثيرگذار است يا غيرخطي ؟ به اين منظور، كارايي هر يك از برنامه هاي مذكور با به كارگيري دو الگوي خود رگرسيون برداري خطي و آستانه اي و اطلاعات سال هاي 1338 الي 1391 بررسي شده است. در اين ارتباط، هنگام استفاده از الگوي استانهاي، مشاهده هاي سازي هاي مورد بررسي بر اساسي مثبت يا منفي بودن شكاف توليد به دو رژيم تفكيك شد. توابع واكنش آني الگوي خطي حاكي از آن است كه كاهش درآمدهاي مالياتي و افزايش مخارج دولت به عنوان محركهاي مالي منجر به افزايش، رشد اقتصادي شده اند، اما ميزان تأثيرگذاري مخارج دولت بيشتر از درآمدهاي مالياتي است. افرايش مخارج دولت در الگوي آستانه اي نيز كاراترين محرك مالي است. به علاوه، مقايسه توابع عكس العمل آني الگوي خطي و رژيم بالا نشان ميدهد كه واكنش توليد ناخالص داخلي به درامدهاي، مالياتي در مدل خطي و در شرايط شكاف توليدي مثبت تقريبا يكسان است. اين در حالي است كه اثار افزايش مخارج دولت بر توليد ناخالص داخلي در مدل خطي اختلاف زيادي با اين آثار در رژيم بالا دارد. در رژيم پايين نيز واكنش توليد ناخالص داخلي به درامدهاي مالياني و مخارج دولت متفاوت از مدل خطي، است. براين اساس، ضرايب فزاينده سياست هاي، مالي، انبساطي به شرايط اقتصادي، بر حسب شكاف توليد وابسته هستند