مقايسه سوء رفتار درك شده نسبت به سالمندان شهري و روستايي

Comparison between Perceived Misbehavior by Urban and Rural Elderlies

مقدمه: سوء رفتار با سالمندان، از جمله آسيب هاي رواني واجتماعي است كه با افزايش جمعيت سالمندان در خانواده ها و جوامع شيوع آن افزايش مي يابد. به همين دليل پژوهش حاضر با هدف مقايسه سوء رفتار درك شده نسبت به سالمندان شهري و روستايي شهرستان ايلام در سال 1393 انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر به صورت مقطعي، با مشاركت تعداد 360 نفر از سالمندان 65 سال و بالاتر شهرستان ايلام به روش نمونه گيري خوشه اي و تصادفي ساده انجام شد. پرسشنامه مورد استفاده پرسشنامه سوء رفتار نسبت به سالمندان بود كه در مطالعات مختلف پايايي و روايي آن به اثبات رسيده است. يافته ها: در اين پژوهش، تعداد 360 سالمند مورد بررسي قرار گرفتند كه از اين تعداد 221 نفر (%61.4) زن و 290 نفر (80/6) سالمند شهري بودند. بيشترين فراواني مربوط به گروه سني 8076 (39/8) و بيشتر سالمندان 228 نفر (63/3) متأهل بودند. در سالمندان شهري بيشترين ميزان سوء رفتار مربوط به غفلت مالي (%36/8) 107 نفر و كمترين ميزان سوء رفتار مربوط به سوء رفتار مالي بود. در سالمندان روستايي بيشترين ميزان سوء رفتار مربوط به غفلت مالي (%57/1)40 نفر و كمترين ميزان سوء رفتار مربوط به سوء رفتار جسمي (%1/5) 1 نفر بود. نتيجه گيري: با توجه به اينكه ميزان سوء رفتار گزارش شده نسبت به سالمندان شهرستان ايلام از ميزان بالايي برخوردار بوده است، بنابراين اقدامات لازم را از سوي سياست گذاران بهداشت و درمان و حوزه هاي مختلف اجتماعي اقتصادي استان در كاهش سوء رفتار نسبت به سالمندان مي طلبد.

Introduction: Misbehavior towards elderlies is among psychosocial damages, with an increasing prevalence along with the increase in age of families and societies. Therefore, the aim of the current study was to compare perceived misbehavior with urban and rural elderlies living in Ilam Province during year 2014. Methods: In this crosssectional study, using clustering and simple random sampling, 360 individuals among those more than 65 years old in Ilam Province were selected. Data was collected via a standard questionnaire, with its validity confirmed by different studies. Results: In this study, 360 individuals including 221 (61.4%) females and 290 (80.6%) urban elderlies were evaluated. Most elderlies (228 (63.3%)) were married and the highest frequency (39.8%) was observed among the age group of 76 to 80 yearolds. Among urban elderlies, the greatest frequency of misbehavior was attributed to financial neglect (107 (36.8%)) and the least common misbehavior was financial misbehavior. However, among rural participants, the most frequent misbehavior was financial neglect (40 (57.1%)) and the least common (1 (1.5%)) misbehavior was bodily misbehavior. Conclusions: Considering the high rate of misbehaviour reported by elderlies in Ilam Province, interventional programs are needed by policy makers of either health and treatment responsibilities or other social and economical responsibilities in Ilam province for reduction of misbehaviour by families of elderlies.