پديدارشناسي روش‌هاي توجيه خيانت: سازوكارهاي رويارويي با ناهماهنگي‌هاي شناختي در روابط فرا زناشويي

Phenomenology of strategies of justifying infidelity: Mechanisms to cope with cognitive dissonance of marital infidelity

خيانت زناشويي از مهم‌ترين پيشامدهايي است كه زوج‌ها براي آن در جستجوي درمان برمي آيند و تأثيرات منفي آن بر زوج‌ها پس از آزار بدني در رده دوم قرار دارد. در بيشتر موارد خيانت، افراد به يك ناهماهنگي شناختي در خود ادراكي دچار هستند. اين پژوهش با به‌كارگيري روش كيفي به اين پرسمان مي‌پردازد كه چگونه تصميم‌گيري افراد، خطر درگير شدن در خيانت زناشويي را افزايش مي‌دهد. به‌ويژه آنكه چگونه يك مرد به خود روا مي‌بيند به‌سوي برقراري رابطه فرا زناشويي پيش رود، مورد بررسي قرار گرفت. نمونه‌گيري به شيوه هدفمند انجام شد. نمونه موردمطالعه شامل هشت مرد مي شود كه در سال 1395 به دليل درگير بودن در خيانت به مراكز مشاوره مراجعه كردند. مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته با مرداني كه خيانت زناشويي داشته‌اند، ضبط شد و سپس براي كدگذاري رونويسي شدند. از مدل پديدار شناختي استعلايي (موستاكاس، 1994) براي تجزيه‌وتحليل داده‌هاي جمع‌آوري‌شده استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه افراد براي كاهش ناهماهنگي هاي شناختي خود در راستاي پيش برد خيانت زناشويي به دو شيوۀ فراگير عمل مي كنند: ايجاد انعطاف در باورها و نگرش ها، بهانه ساختن نارضايتي زناشويي. متخصصان مي توانند از راهكارهاي توجيهي كه افراد براي كاهش ناهماهنگي هاي شناختي خود به كار مي برند و از طريق آنها به خود اجازه مي دهند خيانت كنند در راهبردهاي مداخله اي استفاده كنند و از طريق مواجه سازي، تاثير پنهان اين توجيهات را براي آنها آشكار سازند

Marital infidelity is one of the most important events that couples seek cure for, and its negative impacts on couples is placed second after physical harassment. In most cases of infidelity, individuals are faced with a cognitive dissonance in selfperception. The present study uses a qualitative method to response to this question how the individuals’ decisionmaking increases the risk of getting involved in marital infidelity, and more specifically how a man permits himself to engage in this phenomenon.A purposive sampling was run, which led to selecting 8 men who had referred to counseling centers over 2016 due to infidelity. Semistructured interviews with the men with infidelity were recorded, and then transcribed in order to be encoded. Data analysis was conducted using transcendental phenomenological model (Moustakas, 1994). The results indicated that to decrease their cognitive dissonance and continue their infidelity, the individuals used two general methods: first, modifying their beliefs and attitudes and second, referring marital dissatisfaction as an excuse. Experts can use the justifying methods that the individuals use to reduce their cognitive dissonance and through which they permit themselves to engage in infidelity in interventional approaches, and clarify the power of such justifications for them through exposure