بررسي تطبيقي اصول حاكم بر ايفاء تعهد در اسناد تجاري و حقوق مدني ايران با نگاهي بر كنوانسيون ژنو

اسناد تجاري معرف تعهد به پرداخت مبلغ معيني به دارنده سند، تجاري است. تعهداتي كه، در اسناد تجاري خاص، چك، سفته، برات منعكس است به تعهد برواتي تعبير شده اسنا، هدف اصلي تجار در استفاده از اسناد برواتي: جايگزيني، پول، سرعت، ا منبت و دقت در انتقال دين يا ضميمه نمودن تضميناتي به عنوان ضامن، در قالبا مسئوليت تضامني ميباشد. اختلاف نظو در مباحثي همچون: مشروعيت يا تعدم مشروعيت مطالبه خسارت تأخير در ايفاي تعهدات بروآتي امكان ايفاي پيش از موعد مقرر در سند تجاري: وجوه افتراق ايفاء تعهد برواتي و مدني، كه نظام حقوقي ايفاء اين تعهدات را از قواعد عام وفايي به عهد در قانون مدني متمايز مي نمايد تماماً در نوشتار حاضر مورد بررسي قرار مي گيرند.