پيش بيني تفكر واگرا براساس هوش و ابعاد شخصيت در ميان دانشجويان

پژوهش با هدف پيش بيني تفكر واگرا بر اساس دو مولفه هوش و ابعاد شخصيت بر روي دانشجويان اجرا شد. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامع ه آماري 1600 نفر از دانشجويان پسر فني و حرفه اي آموزشكده سما كرج سال تحصيلي 92-1391 بودند كه با استفاده از معادله نمونه گيري لوي و لمشو (1999) از بين آنها، 157 نفر از رشته هاي مختلف به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري شامل آزمون ماتريس پي شرونده (ريون، 1937)، نسخه كوتاه پرسشنام ه پنج عاملي شخصيتي نئو (كاستا و مك كرا، 1992) و پرسشنامه سبك هاي تفكر يادگيري (كلب، 1984) بود. تحليل داده ها ب ا رگرسيون چندمتغيره انجام گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد، هوش و ويژگي هاي شخصيتي برونگرايي و انعطاف پذيري پيش بيني كنندگان تفكر واگرا بودند (p<0.05). ولي مولفه هاي شخصيتي نوروزگرايي، توافق پذيري و وظيفه شناسي قدرت پيش بيني تفكر واگراي دانشجويان را نداشتند.

The aim of this study was to predict divergent thinking based on intelligence and personality dimensions among students of SAMA Technical College of Karaj in 2012-2013. The research method was descriptive and correlational. The population was 1600 SAMA Technical and Vocational Training college male students in Karaj. Then, 157 students were selected through applying random sampling of population method Levy and Lemeshow (1999). The instruments consisted of Raven's Progressive Matrices (Raven, 1937), NEO-Five Factor Inventory for Personality (Costa & McCrea, 1992) and Learning Style Inventory (Kolb, 1984). Data was analyzed by using multiple regression analysis. Results showed that intelligence and two personality dimensions (extraversion and openness) were capable of predicting the divergent thinking (P<0.05). Personality dimensions like neuroticism, agreeableness, and conscientiousness were not capable of predicting the divergent thinking of the students.