مقايسه ارزيابي پتانسيل روانگرايي در لايه هاي خاكي حاشيه جنوب غربي شهرستان اهر بر اساس روش هاي مقاومت نفوذ استاندارد و سرعت موج برشي

يكي از مسائل ژئوتكنيك لرزه اي وقوع پديده ي روانگرايي در خاك هاي دانه اي اشباع غير متراكم مي باشد. مقاومت روانگرايي خاك ها را مي توان به روش هاي مختلف آزمايشگاهي مانند برش ساده ي تناوبي، سه محوري تناوبي و برش پيچشي تناوبي و روش هاي صحرايي همچون آزمون هاي مقاومت نفوذ استاندارد (SPT)، مقاومت نفوذ مخروط (CPT)، اندازه گيري سرعت موج برشي (VS) تعيين نمود. در اين تحقيق مقايسه ي نتايج حاصل از دو روش ارزيابي پتانسيل روانگرايي بر اساس نتايج SPT و اندازه ي سرعت موج برشي با استفاده از روابط تجربي بين آنها انجام گرفته است. شاخص خطر وقوع روانگرايي (LPI) براي هر دو روش مذكور محاسبه گرديد. محدوده ي مورد مطالعه، جنوب غربي شهرستان اهر در مناطق دايالار و گونجيك بوده و تعداد 11 حلقه گمانه با توجه به عمق آب زيرزميني و نوع خاك كه مي توانند مستعد روانگرايي باشند مورد مطالعه قرار گرفته است. نتايج مطالعه نشان مي دهد كه نتايج ارزيابي پتانسيل روانگرايي با استفاده از دو روش مذكور با فرض حالت هاي سيماني و غير سيماني خاك ها تطابق مناسبي نداشته و شدت پتانسيل روانگرايي در محدوده ي مورد مطالعه بر اساس مقادير LPI بر اساس آزمون VS در مقايسه با روش SPT داراي مقدار بيشتري است.