رويكرد كلاسيك مجله يغما به ادبيات داستاني

The Classical Approach of “Yaghma” Magazine to the Fiction

تصور غالب درباره داستان مدرن در ادبيات فارسي، آن است كه اين ژانر برخلاف شعر نو، در سير تكامل خود هرگز در معرض نگاه منتقدِ سنت گرايان قرار نگرفته است. مقاله حاضر مدعي است كه داستان نيز، هر چند در درجاتي خفيف تر، تجربياتي مشابه شعر نو داشته است. اين پژوهش براي بررسي رويكرد كلاسيك ها به ادبيات داستاني، مجله يغما را كه مشي كلاسيك دارد، انتخاب كرده است، مقوله هايي مانند ژانرهاي داستاني كهنه و نو، نظريه هاي مطرح شده درباره داستان نويسي و مولفان داستان را در مجله يغما تجزيه و تحليل كرده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه يغما، داستان معاصر را دنباله شكل هاي كهن آن در ادبيات فارسي مي داند. از اين رو، آن را به رعايت قواعد و اصول داستان نويسي نوين ملزم نمي داند و حتي استفاده از اسلوب ادبيات كهن را براي داستان امتياز تلقي مي كند. از سويي چون رسالت داستان را تعليم و سرگرمي مي داند، در بسياري موارد در اين مجله، داستان واره ها جاي داستان را مي گيرند و حتي ژانر كهنه اي چون حكايت، بخش زيادي از ادبيات داستاني اين مجله را به خود اختصاص مي دهد. داستان هاي يغما - جدا از آثار ترجمه اي - به دو دسته تقسيم مي شود: داستان هاي تاريخي و برگرفته از آثار كهن كه ساختارشان ملهم از ادبيات كلاسيك است و داستان هايي كه تحت تاثير ترجمه و ادبيات غرب شكل گرفته اند، اما مي كوشند هويتي ايراني به خود بگيرند. نكته ديگر اينكه يغما به جز از جمال زاده، از هيچ كدام از داستان نويسان نامدار و صاحب سبك، داستان منتشر نكرده است.

A general belief about the modern story in Persian fiction is that this genre, unlike modern poetry, has never been subjected to the critique of traditionalists in its evolutionary process. The present article claims that the story has gone through similar difficulties as modern poetry. To determine the classical approach to fiction, this research has chosen Yaghma Magazine which has indisputable classical approach. Categories such as old and new genres fiction, the commentaries on storytelling and authors published in Yaghma Magazine are analyzed. The results of this research show that Yaghma considers the contemporary fiction as the sequence of its classic forms of storytelling in Persian literature. Therefore, the observance of the rules and principles of modern narrative is not required and furthermore, following the classical rhetorics is counted as an advantage. Since the mission of the story is education and entertainment, in many cases in this magazine, pseudo stories take the place of the fiction and even an ancient genre, such as the fable, occupies much of the fictional literature of this magazine. Yaghma’s stories, apart from the works of translation, is divided into two categories: Historical stories based on classical works, whose structure is inspired by classical literature and stories that have been formed by the influence of Western literature, still trying to draw closer to their Iranian identity. Another point is that Yaghma has not published a story from any of the famous and well-known persian writers other than Jamalzadeh.