ارزيابي رابطه دوسويه نوع كاربري اراضي بر پراكندگي و فراواني جرم در منطقه 12 شهرداري شهر تهران

Evaluation of the Mutual Relationship between Land use Distribution and Frequency of Criminality in 12th District of Tehran

فرآيند پيشگيري قبل از درمان در احتمال وقوع جرايم، يكي از جديدترين رويدادهاي حال حاضر جرم شناسي در مجامع علمي و اجرايي دنيا در حوزه شهرسازي به شمار مي آيد كه كانون تمركز آن بر فضاهاي غير قابل دفاع شهر مي باشد. بر همين اساس در پژوهش حاضر به تحليل فضايي جرايم شهري و رابطه آن ها با كاربري هاي اراضي در منطقه 12 كلانشهر تهران مبادرت شده است. روش پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي و از نوع كاربردي مي باشد و براي شناسايي و درك الگوهاي مكاني بزهكاري در سطح شهر از تكنيك هاي درو نيابي در محيط سامانه اطلاعات جغرافيايي GIS استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش، مجموع جرايم ارتكابي است كه در سال 1387 در محدوده منطقه 12 شهر تهران به وقوع پيوسته است. به عنوان نمونه آماري، 560 فقره از جرايم اتفاق افتاده منطقه 12 شهرداري تهران بررسي شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه از ميان 560 مورد جرم ارتكابي در محدوده منطقه 12 جرم سرقت به عنف كيف قاپي توسط موتور سوار با تعداد 293 مورد معادل 32 / 52درصد بيش از نيمي از كل جرايم ارتكابي اين منطقه را به خود اختصاص داده است. همچنين بيشترين فراواني وقوع جرايم با 308 فقره بزه و 55 درصد (بيش از نيمي از جرايم ارتكابي) در مجاورت كاربري تجاري ثبت شده است. در مرتبه بعد كاربري مسكوني با 91/50 درصد از مساحت كل منطقه 12 با 118 فقره معادل 07/21 درصد قرار دارد. در واقع آنچه در خصوص نوع و ميزان تخصيص كاربري هاي اراضي شهري در منطقه 12 شهر تهران حايز اهميت است، اين كه در اين محدوده، كاربري هاي تجاري و اداري بسيار بالا و بالاتر از متوسط آن در شهر تهران است و در نقطه مقابل برخي ديگر از كاربري هاي شهري در اين منطقه يا وجود ندارد و يا با كمبود شديد مواجه است.