تاثير داستانگويي بر دانش و نگرش مراقبان آسايشگاه‌هاي سالمندان در باره مفهوم سالمندي و مراقبت از سالمندان

مقدمه: مراقبان آسايشگاه‌هاي سالمندان بخش عمده‌اي از وظيفه پرستاري و مراقبت از سالمندان را برعهده دارند. هدف اين مطالعه تعيين تاثير داستان گويي بر دانش و نگرش مراقبان آسايشگاه‌هاي سالمندان در باره مفهوم سالمندي و مراقبت از سالمندان بود. روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري است كه بر روي 47 مراقب رسمي شاغل در آسايشگاه‌هاي سالمندان شهر شيراز انجام گرفت. " آزمون حقايق دوران سالمندي" (Facts on Aging Quiz) و "مقياس نگرش نسبت به سالمندان كوگان" (Cogan’s Attitudes Toward Older People Scale) توسط مشاركت كنندگان تكميل شد. نسبت روايي محتوا، شاخص روايي محتواي و پايايي به روش آلفاي كرونباخ ابزارهاي فوق بررسي و تاييد شد. مراقبان در طي 5 جلسه داستان‌هايي را كه از تجربه كار با سالمندان به ياد داشتند بر اساس پروتكل آموزشي از پيش تعيين شده با ساير اعضاي گروه به اشتراك گذاشتند. داده با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 16 تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين نمرات "آزمون حقايق دوران سالمندي" در مراحل قبل، بعد و پيگيري به ترتيب04/87، 9/9 و 46/10 بود. ميانگين نمرات نگرش نسبت به سالمندان در مراحل قبل، و بعد از مداخله و پيگيري به ترتيب 23/108، 38/111 و 95/111 بود. برگزاري جلسات داستان گويي بر دانش مراقبان و نگرش آن‌ها در زمينه مفهوم سالمندي و مراقبت از سالمندان تاثير مثبت معناداري (05/0 > P) داشته است. نتيجه گيري: استفاده از روش داستان گويي موجب بهبود دانش و نگرش مراقبان آسايشگاه‌هاي شهر شيراز نسبت به مفهوم سالمندي و مراقبت از سالمندان شد. پيشنهاد مي‌شود برنامه‌هايي به منظور انتقال دانش به شيوه داستان گويي تدوين و به آسايشگاه‌ها معرفي شود.

Abstract Introduction: Most care needs of aged people, residing in nursing homes, are provided by formal caregivers. The aim of this study was to determine the effects of storytelling on the knowledge of formal caregivers about aging and their attitudes towards aged people and caring for them at the nursing homes in the city of Shiraz. Methods: This was a semi-experimental study with pretest and post-test and follow-up design, which was implemented in the nursing homes of Shiraz City. The sample size included 47 formal caregivers. Both the “Facts on Aging Quiz” and the “Cogan’s Attitudes towards Older People Scale” instruments were used in this study. Content validity ratio, content validity index and reliability of the instruments were confirmed. Five storytelling sessions were held for each group. During each session, according to the predetermined training program, one story or a myth with respect to the work experience with aged people was presented. This persuaded the care givers to share their related experiences, knowledge and memories with other participants. Data were analyzed using SPSS 16. Results: The mean scores of attitude toward elderly were 108.23, 111.38 and 111.95 at pre-test, post-test and follow-up stages, respectively. The mean scores of knowledge of the facts of aging were 9.04, 9.87 and 10.46 at pre-test, post-test and follow-up, respectively. Storytelling increased knowledge and more positive attitude of caregivers toward aging (P < 0.05). Conclusions: Using storytelling improved care-givers’ formal knowledge and attitudes towards their aged and care. Designing training programs based on the method of storytelling and executing them in nursing homes is recommended.