ويژگي‌هاي زباني و محتوايي دوبيتي‌هاي عاميانة تالشي جنوبي

The Linguistic and Content Features of Southern Taleshi Colloquial Couplets

دوبيتي،­ شعر عاميانة چهارمصرعي، متداول­ترين قالب شعري ايرانيان است و آن را بازماندة شعر هجايي دورة ساساني مي­دانند. دوبيتي از ديرباز با موسيقي همراه بوده‌است و اين نيز از قدمت آن حكايت دارد. به دوبيتي فهلويات نيز گفته ­اند. دوبيتي زباني عامه‌ فهم، وزني ساده و ساختاري روان دارد و با احساس، انديشه و زندگي اقوام گره خورده­ است. از اين‌رو، با بررسي دوبيتي­ هاي هر قومي مي­توان به فضاي فكري، روحي، واژگاني و زباني آن قوم پي برد. در اين مقاله، بيست‌وچهار دوبيتي از مجموعة چهارصد دوبيتيِ جمع‌آوري‌شدة بخشي از قوم تالش را از نظر زيبا­شناختي، زباني و محتوايي بررسي مي‌كنيم. اين دوبيتي­ ها نمايندة تماميِ دوبيتي­ هاي جمع‌آوري‌شده­اند. اغلب دوبيتي ­ها دست­ماية موسيقي و آواز بوده­اند، از نظر زباني متحول شده­اند، و واژه ­ها و تركيب ­هاي قديمي كمتر در آنها ديده مي­شود.

The colloquial couplets consisting of four lines are the most common Iranian poetic form. They are considered as the reminiscent of Sassanid era syllabic poem. Historically, the couplet has been associated with music and this also indicates its antiquity. Couplet, which is also called ‘Fahlaviat’, has an exoteric language, simple rhythm, and fluent structure. It is tied with emotion, thought, and life of peoples. Therefore, through studying the couplets of any people, the intellectual, spiritual, lexical, and linguistic atmosphere of that people could be discovered. In this article, a sample of twenty-four couplets which were selected from among four hundred collected couplets of people from southern Talesh was studied from aesthetic, linguistic, and content perspectives. Most of the couplets have been the material for music and singing, and they have changed linguistically; so that the old words and phrases are seen less among them.