آيا تجربه ديني مي تواند باور ديني را موجّه كند؟

مقاله حاضر ديدگاه يكي از فيلسوفان دين، ويليام آلستون، را در دفاع از منزلت معرفتي تجربه ديني بررسي مي كند. توجيه و توجيه معرفتي در معرفت شناسي آلستون از جمله مباحث مقدمي در اين مقاله است. نويسنده براي بررسي رويّه اي كه به تكوين باورهاي ديني منجر مي گردد، رشته استدلال هايي را پي مي گيرد كه در آن آلستون به مقايسه رويه ادراك حسي و رويه ادراك ديني از منظر توجيه معرفتي مي پردازد. وي پس از طرح دو تلقي از توجيه معرفتي (تلقي سنجش گرانه و تلقي دستوري) نشان مي دهد كه رويه ادراك حسّي تنها براساس تلقي حداقلي از توجيه دستوري مي تواند موجه باشد; سپس رويه ادراك ديني (مسيحي) را به محكِ اين تلقي از توجيه معرفتي زده و نتيجه مي گيرد كه اين رويه معرفتي نيز، مانند ديگري، واجد چنين توجيهي است و تجربه ديني مي تواند تحت شرايطي، پاره اي از باورهاي ديني را موجه كند; با اين قيد كه چنين توجيهي در بادي نظر ممكن است با دلايل معارض قوي تر، ملغي يا تضعيف گردد.