تاثير بازي هاي گروهي و محلي بر افزايش مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان كم توان ذهني

زمينه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين تاثير بازي هاي گروهي و محلي بر افزايش مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان پسر كم توان ذهني 16 تا 19ساله بود. روش: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش را دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه كم توان ذهني شهر مشهد تشكيل مي دادند. در نمونه گيري 60 نفر به روش در دسترس از دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه كم توان ذهني ساكن در خوابگاه هنرستان تنباكوچي شهر مشهد انتخاب و سپس به صورت تصادفي در 2 گروه (30 نفر گروه آزمايش و 30 نفر گروه گواه) جايدهي شدند. گروه آزمايش طي 10 جلسه، 10 نوع بازي گروهي و محلي را انجام دادند و گروه گواه در ليست انتظار قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده هاي پژوهش، پرسش نامه مهارت هاي اجتماعي ماتسون بود. داده هاي گردآوري شده با استفاده از روش تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه در مرحله پس آزمون، بين 2 گروه آزمايش و گواه، در مهارت هـاي اجتماعي تفاوت معنادار وجود دارد (0/05>P). نتيجه گيري: ازآن جا كه بازي يك فعاليت خوشايند است، دانش آموزان سعي مي كنند رفتارهاي مناسب خود را افزايش دهند تا براي ادامه بازي در گروه بمانند. ازاين رو مي توان گفت بازي هاي گروهي و محلي مي تواند باعث افزايش مهارت هاي اجتماعي دانش آموزان كم توان ذهني شود.