جريان انرژي در واحدهاي سنتي پرورش گاو شيري با تاكيد بر انتشار گازهاي گلخانه اي ناشي از توليد الكتريسته و استفاده از ماشين آلات و تجهيزات

اين پژوهش جهت بررسي جريان انرژي و انتشار گاز گلخانه اي دي اكسيدكربن در واحدهاي پرورش سنتي گاوهاي شيري در استان مازندران اجرا شد. اطلاعات از طريق تكميل پرسشنامه و مصاحبه حضوري با ۲۶ گاودار در سال ۱۳۹۳ جمع آوري شد. نتايج نشان داد كه مجموع انرژي هاي ورودي براي توليد يك ليتر شير ۷۴۵/۲۷ مگاژول بوده است. دو نهاده خوراك دام و سوخت به ترتيب با ۴/۴۷ و ۵/۲۸ درصد، پرمصرف ترين نهاده هاي انرژي بودند. كارايي انرژي در مقايسه با بهترين حالت مصرف انرژي كه مقدار ارزشي آن عدد يك است و نشان دهنده شرايطي است كه حداكثر بهره برداري از انرژي وارد شده به سيستم صورت مي گيرد، ۲۵۷/۰ به دست آمد. سهم انرژي هاي تجديدپذير و تجديدناپذير در توليد يك ليتر شير به ترتيب ۲/۴۸ و ۸/۵۱ درصد محاسبه شد. مجموع گازهاي گلخانه اي (شامل N۲O ،CH۴ ،CO۲) كه به دليل توليد الكتريسيته و استفاده از ماشين آلات منتشر مي شود، ۶۲۲/۰ كيلوگرم دي اكسيدكربن به ازاي توليد يك ليتر شير محاسبه شد. در بين نهاده هاي مورد بررسي، دو نهاده ماشين ها و تجهيزات و سوخت به ترتيب با ۳/۷۲ و ۷/۲۵ درصد، بيشترين انتشار گازهاي گلخانه اي را در توليد شير داشتند. با توجه به يافته ها جايگزين نمودن نهاده هاي كم مصرف انرژي به جاي نهاده هاي پرمصرف انرژي با نوشتن اصول جيره نويسي صحيح به طوري كه افت عملكرد و كاهش بهره وري در خروجي واحدها مشاهده نشود، پيشنهاد مي شود. همچنين، با توجه به اين كه ماشين آلات و سوخت بالاترين ميزان انتشار گازهاي گلخانه اي را به خود اختصاص داده، مي توان با جايگزين نمودن ماشين آلات با مصرف گاز طبيعي با ماشين آلات با سوخت ديزل از طرفي مقدار انرژي كم تري براي توليد يك ليتر شير صرف نمود و از طرف ديگر آثار سوء زيست محيطي را به كمترين مقدار خود رساند.