مطالعه تاثير سرمايه فرهنگي و مولفه هاي آن بر سبك تغذيه اي شهروندان شهر مشهد

سبك تغذيه يكي از ابعاد سبك زندگي است كه شيوه و روش تغذيه ي افراد در زندگي روزمره را شامل مي شود كه اين سبك از زندگي، متأثر از سرمايه فرهنگي است. هدف اصلي اين نوشتار، رابطه بين سبك تغذيه با سرمايه ي فرهنگي شهروندان شهر مشهد است به عبارت ديگر، در اين پژوهش ابعاد مصرف مواد غذايي، تداركات غذا، نوع خوردني ها، زمان صرف غذا، مكان غذا خوردن، نحوه ي صرف غذا و صرف غذا در مهماني، براي سبك تغذيه اي در نظر گرفته شده است و رابطه اين ابعاد با مؤلفه هاي سرمايه فرهنگي (سرمايه متجسد، سرمايه عيني و سرمايه ضابطه اي و نهادي) مورد سنجش قرار مي گيرد. روش تحقيق حاضر، پيمايش و ابزار مورد استفاده پرسش نامه خودمحقق ساخته است و جامعه آماري شهروندان شهر مشهد به تعداد ۲۷۶۶۲۵۸ نفر است كه بر اساس فرمول كوكران، حجم نمونه اي برابر با 510 نفر از شهروندان، با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب  شده اند. پايايي ميزان آلفاي كرونباخ پرسش نامه 0/95 به دست  آمده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه  و تحليل قرار گرفت و نتايج نشان داد كه بين سرمايه فرهنگي و سبك تغذيه اي رابطه ي معناداري وجود دارد (000 P≥0/). بر اساس تحليل رگرسيون چندگانه، يافته ها نشان داد كه 88% از واريانس متغير وابسته (سبك تغذيه)، به وسيله متغير مستقل سرمايه فرهنگي تبيين و پيش بيني شده است و ميزان همبستگي هر كدام از ابعاد سرمايه متجسد 0/89، سرمايه عيني 0/87 و سرمايه نهادي 0/89 با سبك تغذيه اي شهروندان، بيانگر اين نكته است كه سرمايه فرهنگي و مؤلفه هاي آن مي تواند پيش بيني كننده قدرتمندي براي سبك تغذيه اي باشد.