ارايه الگوي مدل ارتباطي هوش سازماني و اثربخشي سازماني مديران باشگاه هاي بدنسازي شهر تهران

Providing Communications Model Organizational Intelligence and Organizational Effectiveness Managers of Fitness Clubs in Tehran

پژوهش حاضر به بررسي الگوي مدل ارتباطي هوش سازماني و اثربخشي سازماني مديران باشگاه هاي بدنسازي شهر تهران پرداخته است. اين پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي، حال نگر و كاربردي مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه مديران باشگاه هاي بدنسازي شهر تهران بود كه تعداد 375 آزمودني با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي مرحله اي و تصادفي انتخاب شدند. براي دستيابي به اهداف پژوهش از دو پرسشنامه‌ "هوش سازماني آلبرخت" (2003) و پرسشنامه "سنجش اثر بخشي سازماني تيسنگ" (2010) استفاده شده است. پرسشنامه "ويژگي هاي فردي" نيز با توجه به اهداف تحقيق ساخته شد. همچنين، داده هاي گردآوري شده از طريق آمار توصيفي و آمار استنباطي شامل ضرايب همبستگي و مدل معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد ميانگين هوش سازماني در افراد مورد بررسي برابر با 0/130 و70/34 =SD و ميانگين اثربخشي سازماني نيز برابر با 88/73 و 93/50 SD = بود كه با توجه به حداكثر نمره هوش سازماني (180) و حداكثر نمره اثربخشي سازماني (126)، امتيازات كسب شده نشان دهنده هوش سازماني و بهره وري نسبتا مطلوب مي باشد. بعلاوه، نتايج تحقيق نشان داد بين تمام مولفه هاي هوش سازماني(چشم انداز استراتژيك، سرنوشت مشترك، روحيه، ميل به تغيير، اتحاد و توافق، كاربرد دانش و فشار عملكرد) و اثربخشي سازماني مديران باشگاه هاي بدنسازي شهر تهران ارتباط مثبت معني داري وجود داشته كه بيشترين ارتباط كاربرد دانش(73/0 r= ) و كمترين ارتباط سرنوشت مشترك(53/0 r=)بوده است. همچنين، مدل معادلات ساختاري از برازش لازم برخوردار بود. نتايج حاكي از اين است كه همه ابعاد هوش سازماني (چشم انداز استراتژيك، سرنوشت مشترك، ميل به تغيير، روحيه، اتحاد و توافق، كاربرد دانش و فشار عملكرد) چه در رابطه ها و چه در مدل مطلوب و از مقادير بار عاملي قابل قبولي برخوردار بودند. همچنين، نتايج نشان مي دهد كه بعد اتحاد و توافق (بار عاملي 93/0) بيشترين تاثير را بر هوش سازماني دارد و بعد ميل به تغيير (بار عاملي 59/0) از اين نظر در رتبه آخر قرار گرفت . در پايان، به مديران و مسيولان پيشنهاد مي شود كه نتايج عملكرد خود را در معرض بازخورد و ارزيابي همزمان قرار دهند

Accepted:3 Oct. 2015 present study examined the relationship between organizational intelligence and organizational effectiveness. Sample included between 384 managers of sport clubs in Tehran Province. Cluster sampling was used. To achieve the objectives of the research questions of interest questionnaire, productivity Albrecht organizational intelligence Golda Smith) were used. Feature individual questionnaire was constructed according to the research objectives. Data collected through descriptive statistics and inferential statistics, correlation coefficients, and structural equation modeling analysis was conducted. The results showed that: Average organizational intelligence in front of the subjects to 8/142 to 79/31 = SD of mean effectiveness is also equal to 13/70 with 68/54SD = was given the maximum score of organizational intelligence (175) and most of the effectiveness (110). The IQ scores indicating organizational and employee effectiveness is relatively good. The results indicated that the demographic characteristics of organizational intelligence, and there is no significant relation effectiveness. There is a positive relationship Between all the components of organizational intelligence (strategic vision, shared destiny, spirit, desire for change, unity and consensus, the application of pressure performance) and the managers of sport clubs of Tehran- the most relevant application of knowledge (r=66/0) and the least common destiny communication (r =52/0). The structural equation model was fit enough. Keywords: Organizational Intelligence, Organizational Effectiveness and Managers of Fitness Clubs in Tehran