حضور نظامي آمريكا در عراق جديد و تاثيرات آن بر امنيت ملي ج. ا. ايران

پس از حوادث 11 سپتامبر، آمريكايي‌ها تلاش كردند تعاريف تازه‌اي از منافع ملي حياتي خود عرضه كنند. از اين‌رو، درصدد گسترش نفوذ در منطقه خاورميانه به عنوان بحران‌خيزترين و ناامن‌ترين منطقه جهان برآمدند. با تشديد بحران در خاورميانه، تصميم‌سازان سياست خارجي آمريكا با تنظيم طرح خاورميانه بزرگ تلاش كردند به نوعي وضعيت موجود اين منطقه را از طريق ايجاد يك سري تحولات ساختاري در اركان سياسي كشورهاي اين حوزه دگرگون كنند. اشغال عراق و اعمال فشار بر ايران و بعضي از كشورهاي عربي منطقه، آغاز خشونت‌بار اين راهبرد بود. از ديد آنها، عراق به عنوان نقطه آغاز نمايش قدرت آمريكا به منظور تغيير و تبديل ساختارهاي سياسي خاورميانه و ايجاد بسترهاي مناسب براي توزيع بهينه قدرت منطقه‌اي- بين‌المللي با هدف تاثيرگذاري بر الگوي سيستمي در نظام بين‌الملل بود. آمريكا از ابتداي حمله به عراق، اين كشور را نقطه‌ آغازين و گام اول ايجاد تغييرات اساسي در منطقه‌ خاورميانه و در قالب طرح خاورميانه‌ي بزرگ قرارداد. با اين حال، حضور نظامي آمريكا در عراق زمينه ساز تهديدات فراواني براي جمهوري اسلامي ايران شد و مي توان گفت امنيت ملي كشور در ابعاد مختلف با تهديدات جدي مواجه شد. از جمله اين تهديدها مي توان به ناامني مرزها، حضور اسراييل در كردستان عراق، حضور گروه هاي معارض در كردستان، مباحث و جدال هاي مرتبط با فدراليسم، خلا قدرت، افزايش دوباره تنش ها در قرارداد الجزاير، افزايش تنش ها در حوزچه-ها و آبريزهاي مشترك و .... اشاره داشت.