تأثير تمرينات شناي كرال سينه بر تعادل ايستاي پسران داراي اختلال بينايي

Effect of Front Crawl Swimming Trainings on the Static Balance of Boys with Visual Impairment

زمینه و هدف: افراد دارای اختلال بینایی نسبت به همسالان بینای خود، تعادل ضعیف‌تری دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات شنای كرال سینه بر تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی انجام گرفت. روش‌ بررسی: پژوهش حاضر به‌صورت نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون انجام شد. جامعه آماری را 20 پسر دارای اختلال بینایی (سنین 15-9 سال)، عضو انجمن نابینایان شهرستان اراك تشكیل می‌دادند. نمونه‌ها به‌صورت هدفمند، انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه برابر قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون فلامینگو استفاده گردید. از گروه تجربی خواسته شد در تمرینات شنای كرال سینه به مدت 10 هفته (2 جلسه در هفته) شركت كنند. هر دو گروه پیش از شروع دوره تمرینی، پیش‌آزمون را انجام دادند و 2 روز پس از اتمام دوره تمرینی نیز پس‌آزمون را در همان محیط اجرا كردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های شاپیرو – ویلك، تی همبسته و مستقل، در سطح معنی‌داری 95/0 و میزان آلفای كوچكتر یا مساوی با 05/0 تحلیل شدند. یافته‌‌ها: در پیش‌آزمون تعادل ایستا بین دو گروه تجربی و كنترل، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p)؛ درحالی‌كه نمرات تعادل ایستای گروه كنترل، اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (05/0p). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات شنای كرال سینه بر بهبود تعادل ایستای پسران دارای اختلال بینایی تأثیر دارد. بنابراین، به‌نظر می‌رسد استفاده از این تمرینات در برنامه‌های ورزشی و توانبخشی این افراد می‌تواند فواید بسیاری را برای آنها داشته باشد.

Background and Objectives: Individuals with visual impairments have poorer balance compared to their sighted peers. The present research was carried out with the purpose of investigating the effect of front crawl swimming on the static balance in boys with visual impairments.   Methods: The current research was a quasi-experimental study with pretest-posttest design. Statistical population included 20 boys with visual impairments (aged 9 to 15 years) who were member of Society for the Blind in Arak city. The subjects were purposefully selected and randomly assigned to two equal groups. Flamingo Static Balance Test was used to evaluate static balance. The experimental group was asked to participate in front crawl swimming trainings for10-week (2 days/week). Both groups performed a pretest prior to the training period and performed a posttest 2 days after the end of the training period in the same environment. Shapiro-Wilk, independent t-, and paired t-tests were used for data analysis at the significance level of 0.95% and α≤0/05.   Results: No significant difference was seen between experimental and control groups in the pretest of static balance (p>0.05). The paired t-test showed significant difference in the static balance in experimental group (p<0.05); while the static balance scores of the control group showed no significant difference (p>0.05). In the posttest, there was also a significant difference between the scores of the two groups (p<0.05).   Conclusion: The result of the present study indicated that front crawl swimming trainings improve the static balance in boys with visual impairment. Thus, it seems that use of these trainings in exercise and rehabilitation programs of these individuals can have many benefits for them.