موانع و راهكارهاي گسترش خط، زبان و ادب فارسي در كشورهاي حوزه تمدني مشترك با ايران

Barriers and Approaches to Develop Persian Writing System, Language and literature in Countries with Common Civilization Filed Iran

در ‏چند دهه‌ي گذشته، دغدغه‌ي بسياري از پژوهشگران مسايل فرهنگي ايران به تجربه و نقش تاريخيِ خط، زبان و ادب فارسي در حوزه‌ي ايران فرهنگي (حوزه‌ي تمدني مشترك با ايران)، و لحاظِ ظرفيت‏هاي همگرايي و واگراييِ نهفته در آن، معطوف شده است. مساله‌ي اصلي اين نوشتار، بررسي موانع و راهكارهاي گسترش خط، زبان و ادب فارسي در حوزه‌ي ياد شده ذيل چارچوب نظري و مفهومي مناطق موسوم به ايرانِ فرهنگي است. روش تحقيق توصيفي و ميداني است. نتايجِ پژوهش در مقامِ سندي به ‏نسبت جامع، موانع و راهكارهاي كلان و عملياتيِ خرد را در حوزه‌ي برنامه‏ريزي، سياستگذاري و اجراي برنامه‏هاي مرتبط با گسترش خط، زبان و ادب فارسي در حوزه‌ي تمدني مشترك پيشنهاد شده است.

In recent decades, the concern of many scholars of Iranian cultural issues has been the historical experience and historical role of Persian language and literature in cultural Iran (the field of common civilization with Iran), as well as the converging and diverging characteristics of this realm. The main question of this research is to study the barriers and approaches to develop the Persian writing system, language and literature in the context of the theoretical and conceptual framework of so-called cultural Iran. The research methodology of the current study is descriptive and field research. The results demonstrated comprehensive set of macro and micro barriers and approaches in the field of language planning, policy development and implementation. In this regard, some institutions have taken this responsibility.