تأمّلي بر استدلال زبان‌شناختي مدّعاي انگاره‌ي «قرائت نبوي از جهان» درباره‌ي گوينده‌ي قرآن

A Reflection on the Linguistic Argument for the Idea of “Prophetic Reading of the World” Concerning the Quran Announcer

بر اساس باور رايج در ميان مسلمانان؛ قرآن كريم، سخن خدا(=كلام الله) و بازگو كننده حقايقي است كه خداوند آنها را در چارچوب واژگاني كه متني به نام قرآن را پديد مي آورند، بر پيامبر اسلام (ص) فرو فرستاده است. با پيشرفت دانش بشري در حوزه هاي فلسفه زبان و زبان شناسي، نيز پديد آمدن برخي زمينه هاي عملي و نظري در جهان معاصر اسلام، انگاره هاي متفاوتي در اين باره رخ نموده اند. قرائت نبوي از جهان، عنوان رشته نوشتارهايي است كه نگرش متفاوتي را درباره ي وحي قرآني پي مي گيرد. يكي از پرسش هايي كه اين انگاره مي كوشد بدان پاسخي متفاوت با باور رايج پيش گفته دهد، كيستي گوينده ي قرآن است. از نگاه اين انگاره؛ اين گوينده، پيامبر (ص) است. اين انگاره، براي مدعاي ياد شده، استدلال هايي اقامه مي كند كه موضوع نوشتار پيش روي، تامل درباره يكي از آنها استدلال - زبان شناختي - است. به همين دليل، اين نوشتار، نخست استدلال يادشده را صورت بندي مي كند و سپس مقدمات كبروي فلسفه زباني و زبان شناختي آن را مي سنجد. تأمل ها نشان مي دهند؛ استدلال يادشده، با نارسايي هايي رو به روست كه پذيرش آن را دشوار مي سازند.

As commonly accepted and believed by Muslims, the noble Quran is Allah’s words (“kalāmullā”) retelling those facts Allah have created within the terminological framework of what have been revealed to Prophet Muhammad (pbuh). As human knowledge (esp. philosophy of language and linguistics) was gradually taking steps in progress along with the expansion of some theoretical and practical scholarships in the contemporary Islam world, there gradually was a proliferative tendency for different views on the topic in question. The prophetic reading of world constitutes the general title of sequential writings whose attitudes recline in a distinctive way toward Quranic revelation. One the questions to which this view endeavors to respond in a distinctive way than the aforementioned one is “who is the announcer of Quran?” According to this view, Prophet Muhammad (pbuh) is the announcer of Quran. The aim of this article is to illustrate the arguments for the abovementioned idea brought forth by this view: For their purpose here, the authors have chosen one of the arguments entitled linguistic argument as their main objective. Therefore, this article firstly formulates the mentioned argument, and finally makes an evaluation of its linguistic major premises. Exact deliberations portray the fact that the argument is faced with severe insufficiencies to the extent that one cannot easily accept it.