سيره ي اشراف اطلاعاتي اميرالمومنين(ع) در كشف توطئه ها

Intelligence Mastery Conduct of Amir Al-Mu’menin (‘a) in Uncovering Conspiracies

سيره ي اطلاعاتي اميرالمومنين(ع) از ديرباز، يكي از موضوعات مورد توجه اصحاب تحقيق و پژوهش هاي اسلامي بوده است؛ زيرا آن حضرت نسبت به عملكرد كارگزاران اطلاعاتي و نيروهاي دشمن، اهميت و دقت بالايي مبذول مي داشت. لذا آگاهي از سيره ي آن حضرت مي تواند در قرار گرفتن و استوار ماندن نيروهاي اطلاعاتي در مسير درست ما را ياري رساند. در اين مقاله، پس از تبيين مفاهيمي مانند اطلاعات، امنيت، اشراف، تجسس و معني عين و جاسوس، به سيره ي اميرالمومنين در اشراف بر توطئه ها مي پردازيم و نحوه ي برخورد ايشان با توطئه گران داخلي، و افراد مريب و مشكوك كه به تعبير آن حضرت همان منافقان هستند را مورد بررسي قرار مي دهيم. اين پژوهش گواهي خواهد بود بر اهتمام امام اول شيعيان نسبت به داشتن نيروي اطلاعاتي ويژه در مركز حكومت معاويه در شام و گزارش هاي دقيق آنان از اتفاقات آن منطقه. همچنين نشان خواهد داد كه چگونه حضرت به صرف اتهام، به مجازات و دستگيري افراد نمي پرداخت و تنها بعد از ظهور عمل توطئه گران، آنان را مجازات مي كرد. يكي از يافته هاي مهم اين پژوهش آن است كه در سيره ي اميرالمومنين(ع)، نيروهاي اطلاعاتي فقط گزارش گر بودند و حق عمل و اقدام مستقيم نداشتند.

Intelligence Conduct of Amir Al-Mu’menin (‘a), since long, has been one of the matters attended by Islamic researchers and scholars because Hazrat gave great importance and care to performance of intelligence officers and enemy forces. Hence, having knowledge about his conduct, we can be helped for keeping and stabilizing intelligence forces on proper direction. In this article, we deal with conduct of Amir Al-Mu’menin (‘a) and his mastery over conspiracies after elucidating concepts like intelligence, security, mastery, search and sense of eye and spy; his attitude towards internal conspirers and suspicious people as he himself put it as dissident hypocrites will be discussed. This article certifies endeavor of the first Imam of the Shiites for having special intelligence forces inside Mu’awiya’s central government in Sham and their exact reports about incidences in the region. Besides, the article will show that Hazrat never punished and detained people with the mere assumption of indictment, but he penalized them only after they acted as conspirers. One of the important findings of this research is that intelligence forces, in conduct of Amir AlMu’menin (‘a), only reported the cases and had no right of taking direct action.