مباني عرفاني انديشه ي سياسي امام خميني(ره)

(Gnostic Principles of Political Thought of Imam Khomeini (ra

عرفان در انديشه امام خميني(ره) شناخت حقيقت مطلق و قرب وجودي به اوست كه با گذر از كثرت به وحدت درك و دريافت شدني است. چنانكه سياست در آموزه هاي امام خميني تدبير و ساماندهي جامعه براساس تعاليم اسلام ناب با هدف اقامه حق و تحقق عدالت اجتماعي است. اينك پرسش اصلي مقاله اين است كه مباني عرفاني انديشه ي سياسي امام خميني(ره) چيست؟ مباني مورد بحث در اين نوشتار عبارت اند از: مباني هستي شناختي، مباني انسان شناختي و مباني معرفت شناختي. برونداد نوشتار عبارت است از اينكه رابطه عرفان و سياست بر مبناي عرفاني و سياسي انديشه امام رابطه اي حقيقي تعاملي حداكثري است كه نقطه كانوني، مركزي و گرانيگاه اين نوع رابطه تعاملي «انسان كامل» مي باشد كه در تعابير ديني با واژه هايي چون: پيامبر، امام و ولي از آن ياد مي شود.

Gnosis in thinking of Imam Khomeini (ra) is recognition of absolute reality and existential proximity to him, which is being realized and understood with an overview of plurality and unity just as politics is strategy in doctrines of Imam Khomeini (ra) and community is reorganized based on teachings of pure Islam aimed at administering the right and achievement of social justice. Now, the main question of the article is that “what are gnostic principles of political thought of Imam Khomeini (ra)?” The principles at issue in this article are: Principles of ontology, principles of anthropology and principles of epistemology. Output of this article is that politics-gnosis relationship is a maximally interactive and real relationship based on Imam Khomeini (ra)’s political and gnostic thought, centerline point of which is “perfect man”. This is referred to words like: the Prophet, Imam and leader in religious interpretations.