اثر يادگيري مشاركتي بر اضطراب، نگرش و پيشرفت تحصيلي در رياضي

The effect of cooperative learning on anxiety, attitude and academic achievement in math

پژوهش حاضر با هدف شناسايي اثر يادگيري مشاركتي بر اضطراب، نگرش و پيشرفت تحصيلي دانش ­آموزان در درس رياضي صورت پذيرفت. روش پژوهش، آزمايشي بوده و در طرح پيش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه گواه انجام يافت. جامعه آماري شامل كليه دانش ­آموزان دختر سال دوم دبيرستان رشته علوم تجربي شهر تهران بود كه از آن نمونه­ اي به روش نمونه ­گيري در دسترس شامل دو كلاس مشابه از دو دبيرستان در منطقه كهريزك برگزيده شده و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه قرار گرفتند (22 نفر در گروه آزمايش و 20 نفر در گروه كنترل). گروه آزمايشي به مدت سي و دو جلسه تحت آموزش رياضي به روش يادگيري مشاركتي قرار گرفته و گروه گواه در همين مدت با روش سنتي آموزش ديدند و مطابق با طرح تحقيق هر دو گروه پيش و پس از آموزش به لحاظ هر سه متغير مورد مطالعه، سنجيده شدند. جهت گرداوري داده ­ها از مقياس اضطراب رياضي (شكراني، 1381)، پرسشنامه نگرش نسبت به رياضي (قنبرزاده، 1380) و آزمون پيشرفت تحصيلي معلم ساخته استفاده شد و داده ­ها به واسطه تحليل كوواريانس تك عاملي پردازش شدند. يافته­ هاي پژوهش تفاوت معني‌دار P<0/05 ميان دو گروه آزمايشي و گواه در هر سه متغير اضطراب رياضي، نگرش نسبت به رياضي و پيشرفت تحصيلي را نشان داد، به طوري ­كه گروه آزمايشي اضطراب رياضي كمتر، نگرش بهتر نسبت به رياضي و پيشرفت تحصيلي بيشتري داشتند

The current study intended to investigate the effectiveness of cooperative learning on math anxiety, attitude toward mathematics, and academic achievement of female high school students. The study method was experimental and was conducted by pretest-posttest design with the control group. The population included all female high school students (second year) who were studying experimental science in Tehran. The sample was selected through convenience sampling, and the subjects were randomly assigned into two groups (22 individuals in experimental group and 20 individuals in control group). The experimental group received cooperate-based math training for 32 sessions while the control group received their regular traditional education. Both groups were assessed in pretest and posttest stages. The data were collected through Math Anxiety scale (Shokrani, 1381), Attitude toward Mathematics Questionnaire (Qanbarzadeh, 1380), and Academic Achievement Test. The data were analyzed via analysis of covariance method. The findings showed that there is a significant difference (P<0/05) between the experimental and control groups in terms of math anxiety, attitude toward mathematics, and academic achievement. In other words, the experimental group reported lower math anxiety, better attitude toward math, and higher academic achievement.