اشتياق تحصيلي نوجوانان بر اساس خودشفقت‌ورزي، ارضاي نيازهاي بنيادي روان‌شناختي و احساس امنيت اجتماعي – يك مطالعه پنل ناهم زمان

Adolscentsיי academic engagement based on self-compassion, satisfaction of basic psychological needs and social safeness: A cross-lagged panel model

«اشتياق تحصيلي» عامل مهم پيش‌بيني‌كننده پيامدهاي تحصيلي محسوب مي‌شود. بنابراين، توجه به عوامل اثرگذار بر آن ضروري مي‌نمايد. پژوهش حاضر با هدف بررسي طولي برخي عوامل موثر بر اشتياق تحصيلي انجام شد. بدين منظور 391 دانش‌آموز (4/ 49 درصد دختر و 6/ 50 درصد پسر) دوره متوسطه دوم شهر تهران به شيوه تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. دانش‌آموزان در دو مقطع زماني به فاصله چهار هفته به ابزارهاي «خودشفقت‌ورزي» نف (2003)، «نيازهاي بنيادي روان‌شناختي مربوط به تحصيل» تيان و همكارانش (2013)، «اشتياق تحصيلي» ويگا (2016) و «امنيت و لذت اجتماعي» گيلبرت و همكارانش (2009)، پاسخ دادند. داده‌ها با شيوه معادله ساختاري از «نوع پنل ناهم‌زمان» تحليل شدند. يافته‌ها نشان دادند: خودشفقت‌ورزي، علاوه بر اثر مستقيم ناهم‌زمان بر اشتياق تحصيلي، از طريق ارضاي نيازهاي روان‌شناختي بنيادي مرتبط با مدرسه و احساس امنيت اجتماعي، در طول زمان بر اشتياق تحصيلي اثر مثبت واسطه‌اي دارد. اين نتايج، شواهدي تجربي براي درك بهتر سازوكارهاي ميانجي ارتباط خودشفقت‌ورزي و اشتياق تحصيلي فراهم آورد. كاربردهاي آموزشي و يادگيري اين موضوع در دوره متوسطه و جهت‌گيري‌هاي تحقيقي آتي مورد بحث قرار گرفته اند.

Studentsʹ academic engagement is considered as an important predictor of academic outcomes. Hence, it is necessary to pay attention to the factors influential on it. The present study was carried out to longitudinally investigate some variables, effective on studentsʹ academic engagement. So, 391 students (49. 4% females and 50. 6% males) were selected from high schools in the city of Tehr?n, based on the random cluster sampling method. The participants completed measures of self-compassion (Neff, 2003), adolescentsʹ basic psychological needs (Tian et.al, 2013), social safeness (Gilbert et.al, 2009), and student engagement (Viega, 2016) at two time points, with 4 weeks interval. Cross-lagged panel structural equation modeling was used to analyze the data. The results showed that self-compassion has direct and positive effect on student engagement over time. Furthermore, self-compassion via basic psychological needs and social safeness indirectly and positively affected the studentsʹ academic engagement. These findings provided empirical support for better understanding of mediating mechanisms of the relationship between self-compassion and the studentsʹ academic engagement. Implications and future research directions would be discussed.