بررسي تطبيقي حقوق بشردوستانۀ اسلامي با كنوانسيون هاي چهارگانۀ 1949 ژنو؛ با تأكيد بر رفتار با اسراي جنگي

A comparative study of Islamic human Rights with the four 1949 Geneva conventions: with emphasis on the treatment of prisoners of war

يكي از مسائلي كه در اغلب جنگ‌ها رخ مي‌دهد، به‌اسارت در‌آوردن نيروهاي طرف مقابل است. حقوق بشردوستانه به‌عنوان شاخه‌اي از حقوق بين‌الملل معاصر اسلامي از ديرباز به بحث رفتار با اسرا پرداخته است. بررسي تطبيقي حاضر در مجموعۀ مقررات و حقوق جنگ نشان مي‌دهد كه كنوانسيون‌هاي چهارگانۀ 1949م ژنو و پروتكل‌هاي الحاقي 1977م به آن‌ها با قواعد حقوق بشردوستانۀ اسلامي داراي همسويي بالايي است. اين موضوع، مبتني بر اين فرض است كه قواعد و مقررات مربوط به رفتار با اسراي جنگي در حقوق بشردوستانۀ اسلامي هم وجود دارد. دقت در مجموعۀ مقررات و حقوق جنگ معاصر نشان‌دهندۀ اين است كه عمق رفتار با اسراي جنگي در حقوق بشردوستانۀ اسلامي، وسيع‌تر، عمومي‌تر و بشردوستانه‌تر از آن چيزي است كه حقوق بين‌الملل معاصر به‌آن دست يافته است.

One of the issues that occur in most wars is the capture of enemy soldiers. International humanitarian law as a branch of contemporary Islamic law has focused on the treatment of prisoners for a long time. Present comparative study in jus ad bellum shows that, the four 1949 Geneva conventions and the 1977 additional protocols compared with the Islamic rules of international humanitarian law, has a high degree of convergence with each other. This is based on the assumption that treatment of P.O.Ws exists in the Islamic humanitarian laws. Focusing on the contemporary jus ad bellum illustrate that treatment of P.O.Ws in Islamic Humanitarian Law is much broader, more general and humanistic than modern International Law represents today.