مقايسه كيفيت زندگي و سلامت رواني همسران بيماران مبتلا به اختلال اسكيزوفرني، دوقطبي، افسردگي اساسي و افراد بهنجار

هدف اين پژوهش مقايسه كيفيت زندگي و سلامت رواني همسران بيماران مبتلا به اختلال اسكيزوفرني، دوقطبي، افسردگي اساسي و افراد بهنجار بود. جامعه آماري اين پژوهش را همسران بيماران اسكيزوفرن، دوقطبي و افسرده اساسي مراجعه كننده به بخش روان پزشكي بيمارستان امام حسين (ع) و بيمارستان روان پزشكي رازي، همين طور همسران بيماران اسكيزوفرن در انجمن حمايت از افراد اسكيزوفرن «احبا» و همسران افراد بهنجار تشكيل داده بودند. براي اين منظور 40 نفر از همسران افراد مبتلا به اختلال اسكيزوفرني، 40 نفر از همسران افراد مبتلا به اختلال دوقطبي، 40 نفر از همسران افراد مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و 40 نفر از همسران افراد بهنجار به صورت غيرتصادفي و هدفمند انتخاب شدند و به پرسش نامه هاي سنجش كيفيت زندگي (36-SF) و سنجش سلامت رواني ( SCL- 90 - R ) پاسخ دادند. اين پژوهش از نوع مطالعات پس رويدادي (علي-مقايسه اي) بوده است. جهت تجزيه و تحليل يافته ها، با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و به وسيله آزمون «كروسكال واليس» و «يو من ويتني» نتايج زير به دست آمد: بين همسران افراد بهنجار، دوقطبي، افسرده اساسي و اسكيزوفرن به لحاظ تمامي مؤلفه هاي كيفيت زندگي تفاوت معنادار وجود دارد. بين همسران افراد بهنجار، دوقطبي، افسرده اساسي و اسكيزوفرن به لحاظ تمامي مؤلفه هاي سلامت رواني تفاوت معنادار وجود دارد. براين اساس، مي توان بيان داشت، تجربيات رواني بيماران مبتلا به اختلال هاي اسكيزوفرني و دوقطبي و افسردگي اساسي مي تواند بر كيفيت زندگي و سلامت رواني همسرانشان تأثير داشته باشد. همچنين هر يك از اختلال هاي فوق با توجه به تفاوت نشانه هايشان مي توانند تأثيرات مختلفي بر كيفيت زندگي و سلامت رواني همسران اين بيماران داشته باشند.