تحليلي بر مردم نگاري جامعه ايراني عصرصفوي به روايت سياحان فرنگي بررسي موردي: سفرنامه پيترو دلاواله

روزگار صفويان از نگاه جامعه شناسي و انسان شناسي شايسته توجه فراوان است. دوره اي كه در آن بنيان هاي اجتماعي، مذهبي، تاريخي و جغرافيايي اين مرز و بوم دستخوش دگرگوني هاي فراوان گرديد. پژوهش حاضر، به بررسي يكي از مهم ترين سفرنامه هاي دوره صفوي يعني سفرنامه دلاواله پرداخته تا ضمن بيان گزارشي ملموس از وضعيت اجتماعي ايران عصر صفوي به تحليل مردم نگاري ايرانيان آن روزگار نيز بپردازد. هدف مقاله پاسخ به اين پرسش اصلي است كه برخي از مهم ترين مميزه هاي فرهنگي ايرانيان كه در سفرنامه دلاواله مورد توجه قرار گرفته است، كدامند؟ بنابراين در اين پژوهش كوشش شده آداب و رسوم، عقايد و سنن بومي ايران قرن يازدهم هجري، از نگاه يك بيننده فرنگي معرفي گردد، تا از اين رهگذر برخي نكات ارزشمند و تازه از فرهنگ كهن ايراني استخراج شده در مسير كشف غوامض تاريخي، فرهنگي و ادبي نيز مورد استفاده قرار گيرد.