تدوين مدل علّي فرسودگي تحصيلي با توجّه به نقش واسطه‌اي خودكارآمدي در دانشجويان دوره‌ي كارشناسي

هدف پژوهش حاضرتدوين مدل علّي فرسودگي تحصيلي بر اساس متغيرهاي حمايت اجتماعي و كمال‌گرايي ناسازگارانه و با نقش ميانجي‌گري خودكارآمدي در دانشجويان دوره كارشناسي بود. جامعه آماري پژوهش، عبارت از كليه دانشجويان دوره‌ي كارشناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز، و گروه نمونه تحقيق 493 (139 پسر، و 354 دختر) دانشجوي دوره‌ي كارشناسي بود كه به صورت تصادفي از جامعه آماري مورد نظر انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي فرسودگي تحصيلي مسلش نسخه دانشجويان(2002)، حمايت اجتماعي ملكي، دماراي و اليوت(2000)، كمال‌گرايي استابر(2007) و خودكارآمدي عمومي شرر(1982) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها، به روش تحليل مسير نشان داد كه حمايت همكلاسان و كمال‌گرايي ناسازگارانه هم به صورت مستقيم و هم به‌صورت غيرمستقيم(از طريق خودكارآمدي) فرسودگي تحصيلي را تحت‌تاثير قرار مي‌دهند. به‌طور كلي سهم اثرات مستقيم و غيرمستقيم مدل و درصد واريانس تبيين‌شده فرسودگي تحصيلي در مدل برابر با 27/ بود. تمامي شاخص‌هاي تعيين اعتبار مدل شامل شاخص هنجار شده مجذور كاي، شاخص نيكويي برازش تعديل يافته، شاخص برازندگي هنجار شده، شاخص برازندگي تطبيقي، شاخص توكر-لويس و جذر ميانگين مجذورات خطاي تقريب حكايت از مناسبت و كفايت مدل نهايي داشت. تبيين هاي مربوط به فرضيات و تلويحات نتايج به‌منظور مقابله با فرسودگي تحصيلي مورد بحث قرار گرفت.