كليدواژه :
چرخش سازه انگارانه , روابط بين الملل , فرهنگ , منطقه گرايي
چكيده فارسي :
منطقه‌گرايي از ميانۀ دهۀ 1980 وارد سومين مرحلۀ تحول خود شده است. در اين مرحله و با تثبيت چشم‌انداز تأمل‌گرا در روابط بين‌الملل به‌تدريج ديدگاه‌هاي جديد نيز در تحليل منطقه‌گرايي جديد مساهمت كردند. در اين ميان چرخش سازه‌انگارانه در روابط بين‌الملل و آراي الكساندر ونت در نظريۀ اجتماعي سياست بين‌الملل در توضيح فرهنگ‌هاي سه‌گانۀ آنارشي الگوي مناسب براي تحليل منطقه‌گرايي جديد است. از اين منظر و با تمركز بر مفهوم منطقه‌بودگي كه دركي سازه‌انگارانه از منطقه و منطقه‌گرايي نشان مي‌دهد، در اين مقاله نشان خواهيم داد كه چگونه تعاملات منطقه‌اي در سايۀ انگاره‌هاي مشترك سه نوع فرهنگِ منطقه‌گرايي هابزي، لاكي و كانتي شكل مي‌گيرد. اين فرهنگ‌هاي سه‌گانه منطبق بر سه سطح منطقه‌بودگيِ مجموعۀ منطقه‌اي، جامعۀ منطقه‌اي و جماعت منطقه‌اي هستند.
چكيده لاتين :
By establishing reflectivist perspective in IR, regionalism met the third wave in the end of the Cold War. From this perspective, scholars can apply Wendtian constructivism to analyze the new wave of regionalism so-called the regionalization. Hence, constructivist turn to the regionalism bases on the seminal book of Wendt, Social Theory of International Politics. In this paper, three cultures of regionalism corresponding three roles of enemy, rival and friend are highlighted. In the other words, the constructivism contribution to study the new regionalism focused on the concept of regionness relates to what states make of this notion. So, the structure of interactions in a region, in the light of intersubjective ideas, envisions three cultures including Habbesian, Lockean and Kantian, according three levels of regional complex, regional society and regional community.
