اثربخشي مداخله جيره عاطفي بر رابطه والد-كودك و استرس والديني مادران خردسالان با علايم شبه اُتيسم در معرض دايه گري ديجيتالي

مقدمه و هدف: در سال هاي اخير استفاده افراطي از وسايل ديجيتال در خردسالان افزايش چشمگيري داشته است و اين استفاده افراطي پيامدهاي نامناسب جسماني، شناختي، هيجاني، اجتماعي و رواني از جمله تضعيف رابطه والد-كودك را به دنبال داشته است. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخله جيره عاطفي بر غني سازي رابطه والد-كودك و كاهش استرس والديني در مادران خردسالان در معرض دايه گري ديجيتالي انجام شد. مواد و روش ها: طرح پژوهش شبه تجربي از نوع پيش آزمون-پس‌آزمون-پيگيري بدون گروه كنترل بود. 12 نفر از خردسالان در معرض دايه گري ديجيتالي با علايم اًتيسم كه به مركز اًتيسم آوا مراجعه كردند به صورت در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به مدت 2 ماه مداخله جيره عاطفي دريافت كردند. براي ارزيابي اثربخشي مداخله از فرم كوتاه مقياس رابطه والد-كودك (1994) و فرم كوتاه مقياس استرس والديني (1990) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم‌افزار SPSS25 استفاده شد. نتايج: نتايج آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مكرر نشان داد كه شركت در مداخله جيره عاطفي سبب كاهش ميزان مواجهه خردسالان با وسايل ديجيتال، افزايش نزديكي و كاهش تعارض در رابطه بين والد-كودك، كاهش استرس و آشفتگي والدين و نيز بهبود تعاملات ناكارآمد بين والدين و كودك شده است. اندازه اثر مداخله بر كاهش ميزان استفاده از وسايل ديجيتال بزرگ و بر مولفه‌هاي استرس والديني و نزديكي-تعارض رابطه بين والد-كودك متوسط بود و اثربخشي پس از گذشت دو ماه از اتمام مداخله پايدار بود. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، آموزش به والدين براي غني سازي عاطفي رابطه با كودك در معرض دايه گري ديجيتالي با كاهش ميزان مواجهه با وسايل ديجيتال، بهبود رابطه والد-كودك و كاهش استرس والديني همراه بود؛ بنابراين از اين روش مي توان براي غني سازي زندگي خردسالاني كه در معرض دايه‌گري ديجيتالي بوده اند، استفاده كرد.

Background and Objective: In recent years, excessive use of digital devices had dramatically increased in young people and this extreme exposure has inappropriate physical, cognitive, emotional, social and psychological consequences, such as the disruption in the parent-child interaction. The aim of this study was to investigate the effectiveness of emotional diet intervention on enriching parent-child interactions and reducing parental stress in mothers of young children excessively exposed to digital devices. Materials and Methods: The design of this research was quasi-experimental with pre-post and follow-up test without control groups. In this study, 12 young children exposed to digital devices, which referred to the Ava autism center were selected as the sample group and participate in emotional diet intervention for 2 months. To assess the effectiveness of the intervention, a short form of parent-child interaction scale (1994) and a short form of parental stress scale (1990) were used. Data were analyzed using SPSS25. Results: Repeated measures ANOVA results showed that participating in emotional diet intervention decreases children exposure to digital devices, increases closeness and reduces the conflicts in parent-child interactions, reduces parental stress and distress, and parent-child dysfunctional interaction. The effect size of the intervention for digital devices exposure was large and for components of parental stress and the parent-child proximity-conflict was medium. Also, the efficacy was permanent after two months of completion of the intervention. Conclusion: According to our results, training parents to the emotional enrichment of their interaction with the child who exposed to Digital Nanning was associated with reduced exposure to digital devices, improvement in parent-child interaction and reducing parental stress. Therefore, this method can be used to enrich the lifestyle of young children who were excessively exposed to digital devices.