شهادت ثالثه از بدعت تا وجوب

اذان يكي از مهم ترين شعائر هويت بخش دين مبين اسلام دانستهمي شود كه از اعمال عبادي است. عنصر هويت بخش اذان در مذاهب اسلامي جلوه گر است كه شايد مهم ترين آن در بين شيعيان، شهادت به ولايت اميرالمومنين (ع) است. عبادي بودن اذان كه حذف و اضافه را در آن ناممكن مي كنداز يك سو و هويت بخش بودن اذان در امور اجتماعي از ديگر سوي، بر اهميت اين پرسش مي افزايدكه:«حكم فقهي شهادت ثالثه در اذان چيست؟». با توجه به مهم بودن اين مسئله، پژوهش حاضر تلاش دارد تا با محوريت اين پرسش كه «ديدگاه فقه شيعه در مورد شهادت ثالثه در اذان چيست و به لحاظ تاريخي چه مسائلي را از سر گذرانده است»، ضمن مرور احكام مختلف شهادت ثالثه، به برخي مباحث تاريخي و روايي بپردازد كه با قطعي دانستن استحباب آن،وجوب شهادت ثالثه را تقويت مي كند. با اين توجه، اين پژوهش در پاسخ به پرسش حاضر، با روش استنباط فقهي و مرور روايات،تلاش مي كند با مرور احكام چهارگانه«عدم جواز ذكر شهادت ثالثه»، «جزئيت و مستحبي بودن آن»، «مستحبي بودن و عدم جزئيت آن» و در نهايت «وجوب ذكر آن» به تحليل و بررسي هر يك از اين احكام بپردازد و در نهايت با اثبات و قطعي دانستن استحباب ذكر شهادت ثالثه، وجه وجوب آن را نيز مورد بررسي قرار دهد.