اثربخشي شعر درماني گروهي در كاهش مشكلات روانشناختي و بهبود كيفيت زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان

Effectiveness of Group Poetry Therapy in Reducing Psychological Problems and Improving Quality Of Life in Patients with Breast Cancer

سابقه و هدف: از شعر درماني گروهي تاكنون جهت كاهش مسائل روانشناختي در بيماري هاي مختلف استفاده شده است. به نظر مي رسد سرطان از مهم ترين بيماري هاي هدف براي شعر درماني باشد. اين مطالعه با هدف تاثير شعر درماني گروهي بر اميد و كيفيت زندگي و مشكلات روانشناختي مبتلايان به سرطان پستان انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي 60 زن مبتلا به سرطان پستان به طور تصادفي در دو گروه مداخله (20 نفر) و مقايسه (40 نفر) مورد بررسي قرار گرفتند. براي گروه مداخله هشت جلسه شعردرماني بصورت هفتگي برگزار شد. براي هر دو گروه پرسشنامه هاي اميد به زندگي ميلر، كيفيت زندگي EORTC-QLQ-C30 و DASS21 قبل از مداخله تكميل شد. سپس اين پرسشنامه ها بار ديگر يك هفته و دو ماه پس از اتمام 8 جلسه شعر درماني براي گروه مداخله تكميل گرديد. پس از امتياز دهي دستي پرسشنامه ها بررسي توصيفي و تحليلي داده ها انجام شد. يافته ها: نتيجه تحليل پرسشنامه ها نشان داد شعر درماني كيفيت زندگي مبتلايان را يك هفته و دو ماه (در هر دو مورد تغيير نمره از 54 تا 67) پس از مداخله بهبود مي بخشد (به ترتيب 0/03=p و 0/05=p). هم چنين اميد به زندگي در مبتلايان (تغيير نمره از 186 تا 197) نيز در اين مدت افزايش يافته بود (به ترتيب 0/02=p و 0/06=p. علاوه بر اين از شكايات بيماران (0/08=p) و استرس هاي آن ها (0/09=p) نيز تا حدي كاسته شده بود. استنتاج: اين مطالعه نشان مي دهد شعر درماني گروهي به عنوان نوعي مداخله پيشگيرانه و يا تسكيني مي تواند كيفيت زندگي و اميد به زندگي را در زنان مبتلا به سرطان پستان در كوتاه مدت و ميان مدت بهبود بخشد و از جنبه هاي روانشناختي ابتلا به سرطان به ويژه اضطراب بيروني و نيز علايم و شكايات جسمي آن تا حدي بكاهد.

Background and purpose: Group poetry therapy has been implemented to overcome psychological problems associated with different diseases. Cancer seems to be one of the main targets for group poetry therapy. The aim of this study was to explore the effectiveness of group poetry therapy on the hope, quality of life, and some psychological problems in patients with breast cancer. Materials and methods: A sample of 60 participants were randomly divided into intervention (n=20) or control (n=40) groups. Eight sessions of weekly poetry therapy was carried out for the intervention group. Miller’s Hope Scale, EORTC-QLQ-C30, and DASS21 questionnaires were administered before initiation of therapy. Then, the intervention group completed the questionnaires at one week and two months after the intervention. IBM SPSS V. 21 was applied for data analysis. Results: In this research, poetry therapy improved patient’s hope after one week and eight weeks of intervention (the score in both cases increased from 54 to 67, P= 0.03 and P= 0.05, respectively). Also, the scores for quality of life showed an increase from 186 to 197 after the intervention (P= 0.02 and P= 0.06 respectively). Moreover, physical complaints and stress decreased to some extent after the last session of therapy (P= 0.08 and P= 0.09, respectively). Conclusion: This study showed that group poetry therapy as a preventive or palliative intervention could improve patient’s hope and quality of life and also reduce physical complaints and stress in short-term and medium-term.