سنجش سطح توسعه يافتگي شهرهاي منتخب استان مازندران با رويكرد عدالت در سلامت

Level of Development with Approach to Health Equity in Mazandaran Province

سابقه و هدف: شاخص هاي مختلفي براي تعيين سطح توسعه يافتگي يك كشور يا منطقه وجود دارد. در اين ميان، شاخص هاي عدالت در سلامت از مهم ترين شاخص هاي هر كشوري به شمار مي آيند. لذا هدف از انجام اين مطالعه، سنجش سطح توسعه يافتگي شهرستان هاي منتخب استان مازندران با رويكرد عدالت در سلامت در سال 93 بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي بود كه جامعه آماري را شهرستان هاي منتخب استان (بابلسر، ساري، تنكابن، آمل، نوشهر) تشكيل دادند. به منظور گردآوري شاخص هاي عدالت در سلامت از بانك داده هاي سازمان مديريت و برنامه ريزي و شبكه هاي بهداشت و درمان شهرستان هاي مذكور استفاده گرديد. در اين مطالعه از تكنيك تاكسونومي جهت رتبه بندي شهرستانها استفاده شده است. يافته ها: درجه توسعه يافتگي در شاخص هاي مرگ و مير و تولد در شهرستان نوشهر (0/57) و در شهرستان ساري (0/86) ، شاخص هاي بيماري ها و حوادث در شهرستان آمل (0/50) و در شهرستان تنكابن(0/88)، شاخص هاي سلامت محيط و كار در شهرستان ساري (0/69) و در شهرستان بابلسر(0/89)، شاخص هاي سلامت خانواده و آموزش در شهرستان ساري (0/26) در شهرستان آمل(0/82) و در نهايت شاخص هاي رفاه اجتماعي از (0/82) در شهرستان ساري تا (0/96) در شهرستان تنكابن متغير بوده است. استنتاج: با توجه به نتايج از 5 شهرستان مورد بررسي، هيچ كدام از شهرستان هاي منتخب به لحاظ شاخص هاي مرگ و مير و تولد، سلامت محيط وكار و رفاه اجتماعي و بهزيستي در سطح نسبتاً مطلوبي قرار ندارد.لذا اهتمام ويژه جهت تامين و جبران خدمات و امكانات اجتناب ناپذير است.

Background and Purposes: Several indices are involved in determining the levels of development in a country or a region. Among them, the most important is believed to be the health equity. The purpose of this study was to assess the level of health equity in selected cities in Mazandaran province, Iran, 2014. Materials and Methods: A descriptive-analytic research was carried out in five cities in Mazandaran province including Babolsar, Sari, Tonekabon, Amol, and Noshahr. Relevant information was obtained from the management and planning organization database and health networks in these cities. Taxonomy was used for ranking the cities. Results: The level of development in different indices ranged as follows: mortality and birth: 0.57 in Noshahr to 0.86 in Sari, disease and accidents: 0.50 in Amol to 0.88 in Tonekanon, environmental health and work: 0.69 in Sari to 0.89 in Babolsar, family health and education: 0.26 in Sari to 0.82 in Amol, and social welfare: 0.82 in Sari to 0.96 in Tonekabon. Conclusion: In this study none of the cities studied had an appropriate level in mortality and birth, and health and social welfare indices. Therefore, efforts should be made to facilitate services that could enhance these developing indices.