شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر سكوت سازماني در ستاد وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح با استفاده از رويكرد مدل‌سازي ساختاري تفسيري (ISM)

محققان سكوت سازماني را خودداري كاركنان از بيان صادقانه در جريان امور سازمان باوجود تمايل به تغيير امور مي‌دانند و دو عامل ترس مديريت از بازخوردهاي منفي از سوي كارمندان و برداشت كاركنان از عقايد پيچيده مديريت دربارۀ آن‌ها را از عوامل به وجود آورندۀ آن مي‌دانند. مقاله حاضر باهدف شناسايي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر سكوت سازماني در ستاد وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح با استفاده از رويكرد مدل‌سازي ساختاري تفسيري (ISM) به رشته تحرير درآمده است و تلاش مي‌كند به اين پرسش اصلي كه چه عواملي بر سكوت سازماني مؤثرند و اولويت‌بندي آن‌ها چگونه است، پاسخ دهد. اين پژوهش با روش توصيفي- پيمايشي صورت گرفته و جامعۀ آماري آن به‌صورت هدفمند انتخاب‌شده است. براي جمع‌آوري اطلاعات از يك پرسشنامۀ محقق ساخته استفاده شد كه پايايي آن توسط نرم‌افزار SPSS، 0/995 محاسبه و از آنجائي كه داده‌ها نرمال بودند، براي تجزيه‌و‌تحليل آن‌ها از تحليل عاملي تائيدي با استفاده از نرم‌افزار LISREL بهره‌جويي شده است. عمده‌ترين نتايج پژوهش به اين قرار است: عوامل مديريتي؛ فرهنگي؛ سازماني؛ گروهي؛ شخصيتي؛ امنيت شغلي؛ فرصت‌هاي ارتباطي؛ عوامل انگيزشي و اختلافات سنتي، جنسيتي و ... بر سكوت سازماني مؤثرند و بر اساس مدل‌سازي ساختاري تفسيري عوامل فرهنگي به‌عنوان پايه‌اي‌ترين عامل بر سكوت سازماني شناخت شد.