بررسي تأثير قرآن كريم در غزليات امام خميني(س) با رويكرد بينامتنيت

A Study of the Effect of Holy Quran on Imam Khomeini’s Sonnets with Intertextuality Approach

بر اساس نظريه بينامتني، هر متني، آگاه يا ناخودآگاه، زايش و بازخوانشي از ديگر متون پيش از خود يا معاصر با خود است. بنابر اين نظريه، بسياري از متون معاصر را مي‌بينيم كه هر كدام در انواع مختلف، با متون كلاسيك، داراي روابط بينامتني است و سهم قرآن در اين ميان، از ديگر متون بيشتر بوده است. سروده‌هاي امام خميني به عنوان يكي از اشعار معاصر فارسي، بنابر نظرية بينامتني، رويكرد بي‌نظيري به قرآن كريم دارد، پژوهش حاضر بر آن است با روش توصيفي - تحليلي به تشريح گونه‌هاي مختلف بينامتني قرآني در غزليات امام خميني بپردازد تا از اين رهگذر به شناخت ميزان تأثيرگذاري قرآن بر غزليات امام خميني دست يابد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه سروده‌هاي امام خميني گاه الفاظ، مضامين، شخصيت‌ها و داستان‌هاي قرآني را منبع الهام خويش قرار مي‌دهد و بيشترين شكل بينامتني قرآني به‌كار رفته، در سروده‌ها به‌صورت نفي متوازي است.

Based on the intertextuality theory, any text, conscious or unconscious, is a reproduction or representation of its previous or contemporary texts. Based on this theory, many contemporary texts can be found with intertextual relations with classic texts in various genres. In the meantime, the Holy Quran has the greater share of intertextual relations. Based on intertextuality approach, Imam Khomeini’s poems, as examples of the contemporary Persian poems, maintain a unique approach toward the Holy Quran. This paper intends to study and explain various intertextual genres of Quranic texts reflected in Imam Khomeini’s poetry in order to identify how much his poetry has been affected by the Holy Quran. The findings of the research paper indicate that Imam Khomeini’s poetry is sometimes inspired by the Quranic words, themes, personalities, and stories. Moreover, the most intertextual Quranic form in his poetry is represented in the form of parallel negation.