مقايسه تاثير دو تواتر مختلف تمرين هوازي با حجم يكسان و بي تمريني متعاقب با آن بر سطوح هورمون آيريزين، پروفايل ليپيدي و شاخص مقاومت به انسولين در زنان چاق ديابتي نوع 2

Comparison between the effects of two different frequencies of aerobic exercise with the same volume and detraining period on the levels of irisin hormone, lipid profiles, and insulin resistance index in obese women with type 2 diabetes

زمينه و هدف: ديابت نوع 2 يك معضل مهم براي سلامت عمومي است كه افراد زيادي درگير آن هستند. تمرينات ورزشي و فعاليت بدني نقش مهمي در پيشگيري و كنترل آن ايفا مي كند. بنابراين هدف از مطالعه حاضر، مقايسه اثر دو تواتر مختلف تمرين هوازي با حجم يكسان و بي تمريني متعاقب با آن بر سطوح هورمون آيريزين، پروفايل ليپيدي و شاخص مقاومت به انسولين در زنان چاق ديابتي نوع 2 بود. روش تحقيق: در اين مطالعه نيمه تجربي، 36 زن چاق ديابتي نوع 2 به صورت تصادفي به سه گروه مساوي 12 نفر تقسيم شدند. گروه 1 و 2 به مدت 8 هفته (1=3 جلسه و 2= 6 جلسه در هفته، با حجم يكسان) تمرين هوازي با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه) انجام دادند. نمونه گيري ها در مرحله پيش آزمون، 48 ساعت و دو هفته پس از آخرين جلسه تمريني انجام شد. يافته ها: نتايج درون گروهي نشان داد متغيرهاي وزن، چربي بدن و شاخص توده بدني تنها در گروه يك (كاهش) و مقاومت به انسولين (كاهش) و آيريزين (افزايش) در هر دو گروه تجربي، بعد از گذشت 8 هفته از مداخله، تغيير معني داري داشتند (0/05>P). همچنين نتايج آزمون تحليل واريانس يك راهه همراه با تست تعقيبي LSD، نشان دهنده اختلاف معني دار در متغيرهاي وزن (0/036=p)، درصد چربي (0/001=p)، شاخص توده بدني (0/008=p)، مقاومت به انسولين (0/001=p) و آيريزين (0/0001=p) در مرحله پس آزمون بين گروه هاي مختلف مطالعه بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر، تاثير تمرين ورزشي با مدت زمان بيشتر نسبت به تكرر در جلسات تمريني كوتاه مدت در كنترل عوامل دخيل و موثر در ديابت نوع 2 بارزتر بود. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه زمان برنامه ورزشي، عامل موثري در پيشگيري و كنترل بيماري ديابت نوع 2 مي باشد كه بايد در طراحي و برنامه ريزي ورزشي مورد توجه قرار گيرد.

Bachground: Type 2 diabetes is an important public health problem that involves many people. Exercise and physical activity play an important role in preventing and controlling it. Therefore، this study aimed to compare the effects of two different frequencies of aerobic exercise with the same volume and detraining period on the levels of irisin hormone، lipid profiles، and insulin resistance index in obese women with type 2 diabetes. Materials and Methods: In this quasi-experimental study، 36 obese women with type 2 diabetes were randomly allocated into three groups (n = 12 per group). Group 1 and group 2 performed 8 weeks of intensity aerobic exercise (Group 1=3 times and Group 2=6 times a week، with the same volume) with 60-75 percent of maximum heart rate. Samples were taken before intervention، 48 hours after the first training session، and two weeks after the last training session. Results: After 8 weeks of intervention، the intergroup results showed that weight، body fat، and body mass index were significantly reduced only in group 1، whereas in both groups، the insulin resistance index reduced and irisin levels increased significantly (P<0.05). One-way ANOVA with LSD post-hoc test indicated a significant difference between the study groups in terms of weight (P=0.036)، fat percentage (P=0.001)، BMI (P=0.008)، insulin resistance (P=0.001)، and irisin (P=0.0001) in the post-test phase. Conclusion: Given the results of this study، the longer duration exercise protocol was of a more significant impact on the control of factors involved in type 2 diabetes than the exercise protocol with more frequent، short-term training sessions. Therefore، it can be concluded that the duration of an exercise program is an effective factor in the prevention and control of type 2 diabetes، which should be considered in the design and planning of exercise.