عنوان مقاله :
اثر ممانتين بر يادگيري و حافظه فضايي در مدل تخريب الكتريكي هسته قاعده اي مگنوسلولاريس موش صحرايي: مدل حيواني بيماري آلزايمر
عنوان به زبان ديگر :
Effect of memantine on spatial learning and memory in electrical leisions model of nucleus basalis magnocellularis: animal model of Alzheimer’s disease
پديد آورندگان :
زماني، نسترن دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم - گروه زيست شناسي , معاضدي، احمدعلي دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم - گروه زيست شناسي , آفرينش خاكي، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي - پژوهشكده نوروفارماكولوژي - مركز تحقيقات علوم شناختي و علوم اعصاب , پورمهدي بروجني، مهدي دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و مواد غذايي
كليدواژه :
بيماري آلزايمر , هسته قاعده اي مگنوسلو لاريس , يادگيري فضايي , ممانتين , موش صحرايي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف : ممانتين آنتاگونيست غيررقابتي گيرنده (NMDA (N-methyl-D-aspartate است كه براي درمان بيماران مبتلا به آلزايمر استفاده مي شود. اين مطالعه به منظور تعيين اثر ممانتين بر يادگيري و حافظه فضايي در مدل تخريب الكتريكي هسته قاعده اي مگنوسلولاريس (NBM) موش صحرايي به عنوان يك مدل حيواني بيماري آلزايمر انجام شد.
روش بررسي : اين مطالعه تجربي روي 56 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار در 8 گروه شامل كنترل، تخريب (تخريب دو طرفه NBM با القاي جريان الكتريكي 0/5 ميلي آمپر به مدت 3 ثانيه)، شاهد تخريب (ورود الكترود به NBM بدون القاء جريان الكتريكي)، گروه حلال (تخريب توام با دريافت سالين 0.2 ml) و گروه هاي تخريب توام با دريافت ممانتين با مقادير 1، 3، 5 و 7 ميلي گرم بر كيلوگرم انجام شد. يك هفته بعد، موش هاي صحرايي به مدت 5 روز با دستگاه ماز Y شكل آموزش ديدند. 25 روز بعد از آموزش، آزمون فراخواني حافظه براي ارزيابي حافظه بلندمدت انجام گرديد.
يافته ها : تخريب دوطرفه NBM منجر به كاهش يادگيري فضايي در مقايسه با گروه هاي كنترل و شاهد تخريب گرديد (P<0.05). در گروه حلال در مقايسه با گروه تخريب هيچ تغييري در يادگيري فضايي مشاهده نشد. درمان با ممانتين در گروه هاي تخريب توام با دريافت ممانتين به ميزان 3 ، 5 و 7 ميلي گرم بر كيلوگرم سبب افزايش معني دار در يادگيري فضايي گرديد (P<0.05). بين نتايج مربوط به روز پنجم آموزش و آزمون فراخواني حافظه روز سي ام تفاوت آماري معني داري مشاهده نشد.
نتيجه گيري : درمان با ممانتين به صورت وابسته به دوز موجب بهبود نقص يادگيري فضايي در مدل بيماري آلزايمر با تخريب الكتريكي هسته قاعده اي مگنوسلولاريس مي گردد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Memantine (MEM) an uncompetitive N-methyl-D-aspartate receptor antagonist is used for treatment of patients with Alzheimer disease. This study aimed to examine the effect of Memantine on the spatial learning and memory in electrical lesion’s model of nucleus basalis magnocellularis (NBM) in animal model of Alzheimer's disease.
Methods: In this experimental study, 56 adult male Wistar rats were allocated into eight groups: control group; lesion group, which received bilateral electrically lesion (0.5 mA, 3s) in NBM; sham group (the electrode was entered into the NBM with no lesion); Memantine groups (lesion+1 mg/kg/bw of MEM; lesion+3 mg/kg/bw of MEM; lesion+5 mg/kg/bw of MEM; lesion+7 mg/kg/bw of MEM) and Vehicle group (lesion+0.2 mL saline). After one week, animals were trained to perform the Y-maze task for five days. Twenty five days after training, a retention test was performed to determine long-term memory.
Results: The bilateral lesion of NBM impaired the spatial learning compared to the control and sham groups (P<0.05). No effect on spatial learning was seen in saline group compared with the lesion group. The treatment with Memantine in lesion+MEM 3 mg/kg/bw, lesion+MEM 5mg/kg/bw and lesion+MEM 7mg/kg/bw groups significantly improved spatial learning (P<0.05). Moreover, no significant difference of memory was observed between the results in the 5th day of training and the retention test of the 30th day.
Conclusion: Treatment with memantine improves spatial learning defects in electrical leisions model of NBM of Alzheimer's disease in dose dependent manner in animal model.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي گرگان
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي گرگان