تبيين نقش پيش بيني كنندگي انگيزه پيشرفت و كيفيت زندگي كاري بر رضايت شغلي معلمان

پژوهش حاضر با هدف تبيين نقش پيش بيني كنندگي انگيزه پيشرفت و كيفيت زندگي كاري بر رضايت شغلي معلمان انجام شد. طرح پژوهش از نوع توصيفي ـ همبستگي بود. جامعه آماري تمامي معلمان زن مدارس(ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان) شهر فيروز آباد بودند كه در سال 1393 مشغول به تدريس در مدارس بودند و نمونه پژوهش تعداد 152 نفر از معلمان زن كه به روش نمونه گيري در دسترس، انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه انگيزه پيشرفت هرمنس، پرسشنامه كيفيت زندگي كاري و پرسشنامه رضايت شغلي ويسوكي وكروم(JDI) بود. داده هاي خام پژوهش با استفاده از نرم افزار spss‌ در دو سطح توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بررسي آزمون فرضيه ها به وسيله ي تحليل رگرسيون خطي ساده و رگرسيون همزمان انجام شد. بررسي آزمون فرضيه ها نشان داد مولفه هاي كيفيت زندگي در كل نزديك به 32 درصد از واريانس نمرات رضايت شغلي را تبيين مي كند. همه مولفه هاي كيفيت زندگي به جز بعد فضاي زندگي و بعد توسعه انساني به صورت مثبت و معناداري قادر به پيش بيني رضايت شغلي كاركنان مي باشند. از ديگر نتايج پژوهش اين بود كه انگيزه پيشرفت نزديك 5 درصد از تغييرات نمرات رضايت شغلي را تبيين مي كند و انگيزه پيشرفت نيز مي تواند رضايت شغلي شركت كنندگان را به صورت مثبت و معنادار پيش بيني كند. ‌با توجه به نتايج پژوهش كيفيت زندگي كاري و انگيزه پيشرفت عوامل موثر بر رضايت شغلي معلمان مي باشد.