بررسي وضعيت سلامت عمومي كاركنان شاغل در مراكز و خانه هاي بهداشتي درماني تبريز

سلامت عمومي به عنوان يكي از شاخص هاي مهم بيان كننده وضعيت سلامت رواني اجتماعي افراد بوده و از اهميت زيادي در كيفيت زندگي برخوردار است. در اين ميان سلامت كاركنان بهداشت و درمان نسبت به ساير مردم جامعه در معرض خطر بيشتري است. هدف پژوهش حاضر تعيين سطح سلامت عمومي كاركنان" شاغل در مراكز و خانه هاي بهداشتي درماني تبريز در سال 94 بود. پژوهش بصورت توصيفي- تحليلي از نوع مطالعه مقطعي، كه بر روي 270 نفر از كاركنان كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند صورت گرفت و با استفاده از پرسشنامه استاندارد سلامت عمومي گلدبرگ(GHQ)مورد ارزيابي قرار گرفتند، كه ضريب آلفاي كرونباخ آن 92 % محاسبه شده است. اطلاعات در دو سطح توصيفي و استنباطي (آزمون ( ضريب همبستگي پيرسون و آنووا) گزارش گرديده است. نتايج نشان داد در كاركنان مورد مطالعه 9/42 درصد از افراد مورد پژوهش سالم و 1/57 درصد دچار اختلال در سلامتي بودند. بيشترين نمره ميانگين عدم سلامتي مربوط به حيطه عملكرد اجتماعي(98/3 ± 37/11) و كمترين ميانگين مربوط به حيطه افسردگي (27±4/3) به دست آمد. هم چنين، مشخص شد بين متغيرهاي اضطراب با اختلالات جسماني، افسردگي با سلامت جسماني، اضطراب و اختلال كاركرد اجتماعي همبستگي وجود داردو ارتباط معناداري بين ابعاد سلامت عمومي با گروه هاي شغلي بدست آمد(01/0>P). در پژوهش حاضر مشخص شد كاركنان شاغل در مراكز و خانه هاي بهداشتي درماني تبريز از سطح بالايي از سلامت عمومي برخوردار نبودند و هم چنين اين افراد از نظر مؤلفه هاي سلامت عمومي مانند سلامت جسماني، سلامت روان، سلامت و كاركرد اجتماعي نيز در وضعيت مناسبي به سر نمي برند. لذا پيشنهاد مي شود به منظور حفظ و ارتقا هرچه بيشتر سلامت عمومي كاركنان مراكز بهداشتي، بر روي استفاده از معاينات دوره اي، عوامل مرتبط با سلامت آنان و كمك به رفع آن، ارائه آموزش هاي مورد لزوم و خدمات مشاوره اي بطور خاص تأكيد شود.