اندازه گيري نابرابري رشد اقتصادي استان ها و بررسي همگرايي رشد آنها (رهيافت اقتصادسنجي فضايي)

Measuring economic growth inequality of province and examine growth convergence of their (spatial econometric approach)

نابرابري رشد مناطق يكي از مباحث مهم اقتصاد شهري و منطقه اي است، در اين راستا مطالعه حاضر با استفاده از داده هاي منطقه اي مركز آمار در دوره زماني 1384 تا 1392 و شاخص نابرابري تايل به اندازه گيري نابرابري و بررسي اثرات صنعتي شدن بر آن با استفاده از اقتصاد سنجي فضايي مي پردازد، تجزيه شاخص نابرابري تايل نشان مي دهد كه سهم عمده اي از نابرابري رشد بين مناطق به دليل اثرات همسايگي بين استان ها و تفاوت در بهره وري مي باشد، نتايج حاصل از اقتصاد سنجي فضايي نشان مي دهد، كه رشد اقتصادي استان ها همگرا بوده و صنعتي شدن باعث در استان خاص باعث واگرايي رشد اقتصادي و اثرات سرريز آن باعث همگرايي رشد اقتصادي استان ها مي شود، بنابراين افزايش سرمايه گذاري در مناطق كمتر توسعه يافته براساس مزيت هاي نسبي مي تواند موجبات همگرايي رشد اقتصادي استان ها را فراهم كند.

Regional growth inequality one of the important issues in Regional and urban economics, therefore this study by using regional data from Statistical Center of Iran over 2005 -2013 and theil's index of inequality measure inequality and examine the effect of industrialization on it by utilizing spatial econometric. Decomposition of theil index shows that neighborhood factors matter more than specific factors such as productivity differences, and also the result of spatial econometric shows that economic growth province is convergence but industrialization lead to divergence growth and spatial industrialization cause convergence between province . Therefore increase investment in poor area on basic of comparative advantage can lead to decrease inequality.