ارزيابي اثرات اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و كالبدي در بافت هاي فرسوده شهري (نمونه موردي منطقه مركزي اهواز)

يكي از مهمترين پيامدهاي روند شهرنشيني را مي توان نارسايي در زير ساخت هاي شهري براي ساكنان شهرها و مهاجرين دارد همچنين به وجود امدن بافت هاي نامنظم و مسئله دار به دنبال آن معضلات متعدد كالبدي ،اجتماعي وفرهنگي و...ذكر نمود.شهرنشيني شتابان و بي رويه و رشد و گسترش ناموزون شهري،ركود و فرسودگي بافت در شهرهاي ايران ، در چند دهه اخير نيز چنان ابعاد گسترده اي به خود گرفته كه هويت و حيات مدني فضاهاي شهري را بعنوان مكاني براي رشد و توسعه زير سوال برده و اگر از هم اكنون سياست ها و برنامه هاي مناسب براي حل اين مشكل انديشيده نشود ،بي شك آنچه امروزه آن را مشكل مي خوانيم فردا يك فاجعه خواهد شد. در بين تحولات عظيم شهري ،مسئله اي كه امروزه بيش از هر زمان ديگر مطرح مي شود، فرسودگي بافت هاي داخلي شهرهاست. فرسودگي يكي از مهمترين مسائل شهري است كه باعث نابساماني ،عدم تعادل،عدم تناسب و بي قوارگي آن مي باشد.امروزه يكي از مهمترين مباحث مجامع علمي برنامه ريزان،شهرسازان،معماران شهري در سراسر دنيا تبديل شده است.شهر اهواز مركز استان خوزستان مي باشد كه در سال 1394 داراي 1112021نفر جمعيت و داراي وسعتي حدود 212 كيلومتر مربع مي باشد كه از مساحت مذكور وسعتي معادل9/1417هكتار را بافت فرسوده تشكيل مي دهد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي،اسنادي و علي است و جمع‌آوري داده‌ها به‌صورت كتابخانه‌اي و ميداني و تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss صورت گرفته است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در منطقه موردبررسي مشكلات كالبدي، ناهنجاري‌هاي اجتماعي، پايين بودن درآمد ساكنين و عدم توانايي ساكنين در امر ساماندهي باعث شده كه اين بافت روزبه‌روز بر مشكلاتش افزوده شود، لذا ارائه راه‌حل مناسب براي اين بافت‌ها امري ضروري است.