پيش‌بيني نگراني بارداري بر اساس خود افشايي هيجاني و خود نظم‌ دهي هيجاني

Prediction of pregnancy distress based on emotional self-disclosure and self-regulation

مقدمه: نگراني بارداري، نوع خاصي از استرس است كه به ترس ها و نگراني هاي مادرانه ي مرتبط با بارداري اشاره دارد و دربرگيرنده ي نگراني ها درباره سلامتي جنين، نشانه هاي جسماني، فرزندپروري، روابط با ديگران و زايمان است. هدف اين پژوهش پيش بيني نگراني بارداري بر اساس خودافشايي هيجاني و خودنظم دهي هيجاني است. روش كار: جامعه ي آماري اين پژوهش توصيفي شامل تمامي زنان باردار مراجعه كننده به يكي از مراكز مراقبت هاي بارداري يزد در خرداد سال 1395 بود كه 240 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه هاي نگراني بارداري، خودافشايي هيجاني و خودنظم دهي هيجاني استفاده شد. داده ها با استفاده از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته ها: بين نگراني بارداري و زيرمقياس هاي خودافشايي هيجاني مانند افسردگي (0/793- =r)، شادكامي (0/217- =r)، حسادت (0/137 =r)، اضطراب (r=-317)، آرامش (0/244- =r)، ترس (0/518- =r) و از زيرمقياس هاي خودنظم دهي هيجاني، راهبردهاي نظم جويي متمركز بر پيشايند (0/214- =r)، و راهبردهاي نظم جويي متمركز بر پاسخ (0/317- =r)، رابطه معني دار وجود دارد. بر اساس نتايج رگرسيون چندگانه از بين ابعاد خودافشايي هيجاني افسردگي، ترس در سطح0/01 منفي و حسادت در سطح 0/05مثبت توانستند نگراني بارداري را پيش بيني كنند همچنين راهبردهاي خودنظم دهي متمركز بر پيشايند در سطح 0/05 نيز توانست در پيش بيني نگراني بارداري نقش معني داري داشته باشد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج، خودافشايي و خودتنظيمي هيجاني مي توانند نگراني بارداري را پيش بيني نمايند. نتايج حاصل از اين پژوهش جهت آگاهي زنان باردار از چگونگي تاثير مهارت هاي خودافشايي و خودتنظيمي هيجاني بر اضطراب بارداري مي تواند اثر مطلوبي داشته باشد.

Introduction: Pregnancy distress is a particular type of stress which refers to maternal fears and distress about pregnancy including distress about fetus health, physical symptoms, parenting, relationships with others and childbirth. The present study aimed to predict pregnancy distress based on the emotional self-disclosure and self-regulation. Materials and Methods: The statistical population of this descriptive study included all pregnant women referred to a pregnancy care centers in June 2016, among whom 240 were selected based on convenient sampling. The questionnaires of pregnancy distress, emotional self-disclosure, and self-regulation were used for collecting data. The collected data were analyzed by using Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis. Results: The results indicated a significant relationship between pregnancy distress and emotional self-disclosure subscales such as depression (r= -0.793), happiness (r= -0.121), jealousy (r= -0.13), anxiety (r= 0.317), relaxation (r= -0.224), fear (r= -0.518), and emotional self-regulation sub-scales such as prior-focused regulation strategies (r= -0.214) and response-focused regulation strategies (r= -0.317). Based on the results of multiple regression among emotional self-disclosure dimensions of depression, fear at the negative level of 0.01 and jealousy at the positive level of 0.05 could predict pregnancy distress. Further, prior-focused self-regulation strategies played a significant role in predicting pregnancy distress at the level of 0.05. Conclusion: According to the results, emotional self-discourse and self-regulation can predict pregnancy distress. The results can have a considerable effect to inform pregnant women about the effects of emotional self-disclosure and self-regulation skills on the pregnancy distress