مفهوم پردازي مرجعيت علمي در نظام آموزش عالي

واژة مرجعيت علمي در اذهان عمومي شبكه اي از معاني و مفاهيم را به وجود ميآورد، كه اين تعدد معاني و مفاهيم موجب تضارب آراء و عدم وحدت نظر صاحب نظران براي تعريف واحد از آن شده است. اين پژوهش با هدف مفهوم پردازي مرجعيت علمي به منظور دستيابي به يك تعريف جامع و بررسي معادل آن در فرهنگ لاتين صورت پذيرفته است. روش تحقيق كيفي، از نوع نظريۀ برخاسته از داده ها و همچنين گروه كانوني بوده و از جهت هدف اكتشافي است. جامعۀ آمار ي، شامل ده نفر از افراد صاحب نظر در قالب خبرگان مديريت و نظام علمي كشور بوده و ابزار جمع آوري داده ها مصاحبه اكتشافي و همچنين بنا به ضرورت با انجام مطالعات كتابخانه اي صورت پذيرفته است . با استفاده از نتايج تجزيه و تحليل روش نظريه برخواسته از داده ها سه مقولۀ اصلي مربوط به مفهوم مرجعيت علمي شامل ويژگيهاي شخصيتي، معنويت و شايستگيهاي علم ي احصاء و همچن ين علاوه بر تعريف مرجعيت علمي، واژگان لاتين براي معادل سازي اين مفهوم از نگاه خبرگان، استخراج شد. نتايج حاصل از گروه كانوني پس از پيشنهاد سه روش شامل رويكرد استفاده از استعاره، ديدگاه پيروان و رويكردي ا در معرفي مراجع مديريت، نهايتا رويكرد استفاده از استعاره سازي براي « هاوك زينيسكي » تجربه مفهوم پردازي مرجعيت علمي پس از تحليل مورد تأييد قرار گرفت.