بررسي تاثير كورتيكواستروئيد خوراكي در درمان انگشت فنري بيماران ديابتي

The Effectiveness of Oral Corticosteroids in Improving Trigger Finger in Diabetic Patients

سابقه و هدف: شيوع انگشت ماشه اي در افراد ديابتي بالاتر گزارش شده‌ است. اثرات تزريق كورتيكواستروئيد درون غلاف تاندون در بيماران ديابتي پايين‌تر گزارش شده‌ است. اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي كورتيكوستروئيد خوراكي در درمان انگشت ماشه اي در بيماران ديابتي انجام شده‌ است. مواد و روش‌ها: در اين بررسي كارآزمايي باليني، 50 بيمار با پردنيزولون خوراكي به‌صورت 5 ميلي‌گرم سه بار در روز، به مدت 2 هفته تحت درمان قرار گرفتند و سپس تحت پيگيري بر اساس معيار كوئينل در هفته هاي 3 و 6 و 3 ماه بعد قرار گرفتند. آناليز داده‌ها با استفاده از SPSS ver.17 و تست آماري Repeated measures ANOVA انجام گرفت. يافته‌ها: در پايان دوره سه ماهه پيگيري، 84 از 106 انگشت (3/79 درصد) پس از مصرف كورتيكواستروئيد خوراكي بهبود يافتند. كاهش رتبه معيار كوئينل پس از دريافت دارو از نظر آماري معني‌دار بود (001/0>p). همبستگي مثبت بين طول مدت علائم با شدت بيماري در ماه سوم مطالعه مشاهده شد (0001/0>p و 37/0=r). هم چنين بين تعداد انگشتهاي درگير با دورهي ابتلا به ديابت (002/0=p و 425/0=r)، HbA1C (024/0=p و 319/0=r) و 2HPP (041/0=p و 29/0=r) همبستگي مثبت وجود داشت. استنتاج: با توجه به عدم مشاهده عوارض جانبي موضعي با دريافت كورتيكواستروئيد خوراكي با دوز مورد نياز براي درمان انگشت ماشه‌اي در بيماران ديابتي، ما استفاده از اين دارو را به عنوان يك گزينه درماني موثر در درمان انگشت ماشهاي در بيماران ديابتي به ويژه افراد با دوره علائم كم تر از شش ماه، قند خون كنترل شده، علائم خفيف و با درگيري چندين انگشت پيشنهاد ميكنيم.

Background and purpose: Evidence suggest high prevalence of trigger finger (TF) in diabetic patients. Corticosteroid injection in the area of tendon sheath thickening is the first-line treatment of choice for TF. However, some studies indicated low efficacy of this method in diabetic patients. This study aimed at investigating the effectiveness of oral corticosteroids in diabetic patients with TF. Materials and methods: In a clinical trial, 50 diabetic patients with trigger finger (n=106 digits) enrolled. The patients were treated with oral prednisolone 5 mg, three times a day for 2 weeks. They were then followed up based on Quinnell grading at 3 and 6 weeks, and 3 months. Data analysis was done in SPSS V17 applying Repeated measures ANOVA. Results: At the end of the three-month follow-up, 84 fingers (79.3%) of patients who took oral prednisolone improved. The reduction of Quinnell grading was significant after medication (p<0.001). Positive correlation was observed between symptoms duration and disease severity at third month (r=0.37, p<0.0001). In addition, there were positive correlations between the number of fingers affected and diabetes mellitus duration (r=0.425, p=0.002), HbA1C (r=0.319, p=0.024), and 2HPP (r=0.29, p=0.041). Conclusion: Current study showed no local side effects of corticosteroids in patients receiving oral prednisolone. Therefore, it could be suggested as an influential treatment for trigger finger in diabetic patients, especially those with less than 6 months onset of symptoms, normal blood glucose control, less severity of the symptoms, and higher number of involved fingers.