كاربرد سيستمهاي پزشكي از راه دور در ارائه خدمات سلامت در فضا

پيش بيني هاي اوليه از واكنش انسان به پرواز در فضا بر اين فرض استوار بود كه سازگار شدن با فضا منجر به ايجاد بيماري در فرد خواهد شد و امكان تطابق فيزيولوژيك بدن وجود نخواهد داشت. اما تحقيقات بعدي مشخص نمود كه تغييرات تا اين اندازه شديد نيستند ولي در هر حال تعدادي از عملكردهاي طبيعي بدن شامل بلعيدن، دفع ادرار، و دفع مدفوع در بي وزني ممكن است دچار اختلال شوند، در واقع، روده ها بدون جاذبه كار نخواهند كرد، ضربان قلب ممكن است نامنظم شوند، خواب فرد دچار اختلال شده و به طور كلي تمامي عضلات از جمله قلب، بسيار ضعيف خواهند شد. بيشترين تاثيراتي كه اقامت در فضا بر روي بدن انسان دارد عبارت است از : تاثير بر سيستم قلب و عروق، تاثير بر روي استخوان ها، تاثير بر روي عضلات، تاثير بر روي سيستم ايمني و خون و تاثير برسيستم عصبي و وضعيت رواني فرد بنابراين يكي از اهداف اوليه دانش زندگي در فضا تضمين سلامت خدمه پرواز هم در سفينه و هم در محيط خطرناك و نامطلوب بيرون سفينه است. در اين ميان با توجه به محدوديت هاي حضور پرسنل و متخصصان پزشكي در فضا و مشكلات خاص سلامت و بهداشت در سفرهاي فضايي تله مديسين با ظرفيت هاي فراوان خود از جمله توانمندي ارائه خدمات Teletherapy ، Telerehabilitation و TelesurgeryTelemonitoring،Teleconsultation ،Telediagnosis Telerehabilitation و Telesurgery مي تواند راه حلي موثر و بي جايگزين براي ارائه خدمات تخصصي سلامت ، در فضا تلقي گردد. در اين مقاله تلاش گرديده با استفاده از كلمات كليدي و جستجو درمنابع و بانك هاي اطلاعاتي معتبر از جمله scholar،Cochrane, PubMed , Google Embase, scopus , Science Direct به يك ديدگاه ، جامع در زمينه نيازهاي سلامت و بهداشت انسان در فضا و توانمندي سيستم هاي تله مديسين در پاسخگويي موثر به اين نيازها دست يافته در كنار آن راهكارهايي در جهت بهره مندي پروژه ها و صنايع فضايي كشور از توانمندي هاي سامانه هاي پيشرفته تله مديسين كه سيستم هايي مبتني بر تكنولوژي هاي برتر همانند ارتباطات موبايل، نانو تكنولوژي، ميكرو سنسورها، هوش مصنوعي و فن آوري رباتيك مي باشند ارائه گردد